۵۰ نکته خصوصی از حامد همایون در تولد سی و پنج سالگی اش

یک: پانزده سال مدرس آواز بوده است.

دو: در خانواده او داشتن فوق لیسانس حداقل سواد به شمار می رفته است.

سه: از همان کودکی عاشق موسیقی بوده است و فکر می کند بخش مهمی از آن ارثی است.

چهار: پدرش گاهی می خواند و برادرها و خواهرش هم صدای خوبی دارند.

پنج: از سن خیلی کم ترانه می نوشت و از حفظ می خواند، علاقه مند و پیگیر بوده است.

شش: اولین آهنگی که حفظ کرده و می خواند این بود: آره هر بار خواستم بگم که دوستت دارم!

هفت: در مدرسه تک خوان گروه سرود بوده و سر صف، در کلاس، آخر کلاس های ادبیات و همه جا می خوانده است.

هشت: یادش نیست صدایش آن زمان چگونه بوده اما می گوید با اقبال مواجه می شده است.

نه: از دوران دبیرستان گیتار می زند.

ده: برای یادگیری گیتار نزد یکی از استادان بزرگ شیرازی به نام آقای مرشد رفته است.

یازده: رفت گیتار یاد بگیرد که استادش از او تست گرفت و گفت برو بخوان!

دوازده: سال دوم دبیرستان سلفژ را نزد آقای کوروش میری یاد گرفت که امروز دکترای موسیقی دارند.

سیزده: کوروش میری امروز در تهران رهبر ارکستر هستند که آن موقع در شیراز در یک آموزشگاه سلفژ درس می دادند.

چهارده: علاقه حامد همایون به موسیقی از سبک پاپ شروع شده است اما در برهه ای به خاطر جو موسیقی که تمایلش به موسیقی کلاسیک و جز بود روی همان موج حرکت کرد و موسیقی کلاسیک را هم یاد گرفت.

پانزده: آواز کلاسیک تمرین می کرد و روی نت آواز ایرانی می خواند.

شانزده: بعد از آن شش سال در آموزشگاه های معتبر درس می داد و مدرک مربیگری آواز را هم دارد.

هفده: معتقد است در موسیقی هیچوقت نمی توانید بگویید حرفه ای شده اید چون موسیقی انتها ندارد.

هجده: به صورت حرفه ای موسیقی را دنبال می کند و همیشه در حال کار ومطالعه است.

نوزده: می گوید بعضی وقت ها که آدم احساس تکراری شدن می کند اگر دانش کار را داشته باشد این علم می تواند به او کمک کند تا از شاخه های دیگر وارد این قضیه شود.

بیست: کارهای خوانندگان موسیقی ایران را دوست دارد و دنبال می کند ولی هیچوقت خواننده ای مورد علاقه اش نبوده است.

بیست و یک: اسطوره آواز او « سلن دیون » است و همیشه کارهای این خواننده را دنبال می کند.

بیست و دو: همچنین « کریس دی برگ » را به واسطه آواز نرم و راحتی که می خواند دنبال می کند.

بیست و سه: متن ترانه های کریس دی برگ را می نویسد، ترجمه می کند و یاد می گیرد.

بیست و چهار: انگلیسی هم تمرین می کند و می خواند.

بیست و پنج: فوق لیسانس آبیاری و زهکشی از دانشگاه شیراز دارد.

بیست و شش: درسش همیشه خوب بوده و خانوادگی از لحاظ تحصیل خوب هستند.

بیست و هفت: استادهایش در دانشگاه می گفتند بی خیال درس شو و دنبال همان موسیقی باش!

بیست و هشت: می گوید خوانندگان قدیمی اکثرا خوانندگان خوبی بودند چون کسانی خوانندگی می کردند که واقعا خواننده بودند.

بیست و نه: اولین آهنگی که منتشر کرد ، بارون که زد.

سی: مانیفستی که برای او در نظر گرفته شده، عشق و امیدواری با نگاه مثبت است.

سی و یک: معتقد است آه و ناله در موسیقی ما خیلی زیاد شده و می خواهد موج مثبتی در این موسیقی ایجاد کند.

سی و دو: می گوید هیچ کس از محبوبیت و شهرت و موفقیت بدش نمی آید، امیدوار است این اتفاق برای دیگران هم بیفتد.

سی و سه: در یکی از ترانه هایش با کلمه « به به » موافق نبوده ولی محسن رجب پور اصرار داشته که استفاده شود و همان کلمه رمز موفقیت او شده است.

سی و چهار: یک سری می گفتند کودکانه است .

سی و پنج: محسن رجب پور معتقد بود کلام باید ساده باشد و موسیقی پاپ یعنی همین که مردم با آن ارتباط برقرار کنند.

سی و شش: می گوید ملودی باید ضمن اینکه خاص باشد انرژی مثبت هم داشته باشد، سهل باشد و مردم آن را ساده بپذیرند.

سی و هفت: از شرایط امروز خودش خیلی راضی است و چه چیزی از این بهتر که مردم با تو ارتباط برقرار کنند.

سی و هشت: فکر می کند چتر خیس عاشقانه ترین آهنگ خودش باشد.

سی و نه: این ترانه روی خیلی از فیلم های عروسی استفاده شده است.

چهل: بسیاری از آهنگ هایی که الان می شنویم از خیانت حکایت می کنند ولی این آهنگ یک شعر عاشقانه دارد.

چهل و یک: از نظر او قاب هر اثر هنری باید تاثیرگذار باشد، کسی که به جای خواندن از خیانت از یک عشق پاک می خواند جامعه را تهییج می کند به سمت بهتر بودن و خوب بودن.

چهل و دو: همین انرژی را در آهنگ مردم شهر هم استفاده کرده که می شنوید امشب سر هر کوچه خدا هست.

چهل و سه: حامد همایون می گوید در ایران هنرمند خوب زیاد داریم اما هنرمند هدایت شده کم داریم.

چهل و چهار: با ترانه سرایش پانزده سال است که دوست است و همکاری می کند.

چهل و پنج: برعکس خیلی از نظرات معتقد نیست مردم ایران موسیقی بد می شنوند، مردم ایران از نظر او موسیقی جدید و جذاب را دوست دارند.

چهل و شش: ترانه نمی نویسد، فقط می خواند و می سازد.

چهل و هفت: شیراز را در موسیقی قطب می داند و می گوید در اغلب خانواده های شیرازی به نوعی موسیقی حضور دارد.

چهل و هشت: نظرش این است که عمق کلام سعدی بیشتر است، چون خیلی سفر کرده و سفر آدمی را می سازد.

چهل و نه: پرسپولیسی است ولی تنها یک بار در ورزشگاه آزادی حضور پیدا کرده آن هم برای بازی استقلال!

پنجاه: همیشه گفته است حامد همایون یک شخص خاص نیست. بلکه یک مجموعه است که کارش با عنوان «حامد همایون» منتشر می شود.