امین زندگانی: مشغول بازی در مجموعه تلویزیونی «روزهای بهتر» هستم

امین زندگانی بازیگر محبوبی است که بیشتر مخاطبان وی را با کار تاریخی «معصومیت از دست رفته» شناختند و توانست بعد از آن مسیر موفقی را تا به امروز پشت سر بگذارد. می‌توان گفت اوج محبوبیت این بازیگر در مجموعه تلویزیونی «مختارنامه» و نقش حضرت «مسلم بن عقیل» بود که بازی خوب او در یک نقش خاص توانست این محبوبیت را دوچندان کند.

این صحبت میان مخاطبان سینما و تلویزیون وجود دارد که کلید آثار تاریخی در دستان امین زندگانی است و در واقع امین زندگانی سرقفلی این کارها را دارد، اما این بازیگر با وجود بازی در کارهای تاریخی متعدد، اما به تکرار نیافتاده و هر بار یک بازی جدیدی از خود به مخاطب نشان داده است که همین باعث شده نمره قبولی از مخاطب بگیرد و همانطور که خودش می‌گوید در فعالیت‌های هنری‌اش رضایت مخاطب از همه چیز مهم‌تر است.

آقای زندگانی، شما در کارهای تاریخی مثل «معصومیت از دست رفته»، «ملک سلیمان» و «مختارنامه» بازی کرده اید اما حضور شما در کارهای غیر تاریخی بیشتر است؛ ولی چرا اکثرا شما رو با کارهای تاریخی بیشتر به یاد می‌آورند؟

بله. باید بگویم که توفیق اجباریست که من در کارهای تاریخی بازی می‌کنم. این فانتزی خیالی که در کارهای تاریخی اتفاق می‌افتد و گذر زمان در این کارها را خیلی دوست دارم و البته این دوست داشتن مقداری سخت شده است چون شرایط کار کردن در کارهای تاریخی دشوار است اما ماندگاری آنها آدم را وسوسه می کند چون وارد پروژه‌ای می‌شوید که می‌دانید از قبل بیننده خود را دارد و این را هم بدانید که مردم ما به خاطر تاریخ کهنی که داریم، به تاریخ بسیار احترام می‌گذارند. همچنین کارگردانانی که پا در این زمینه می‌گذارند و فیلم و سریال تاریخی می سازند، کارگردانان بزرگ و برجسته‌ای هستند، یعنی همه بازیگران ایران فکر می کنم مشتاق باشند که با آقای «داود میر باقری» و یا «مهدی صباغ زاده» و دیگر عزیزان کار کنند و من این سعادت را داشتم که در خدمت این عزیزان و بزرگواران باشم. ولی کار تاریخی چه از لحاظ جسمی، چه از لحاظ روحی که بزرگترین آن دور بودن از خانواده است و شرایط سختی که به هر حال الزام این کارهاست، آدم را مقداری خسته می‌کند اما به هر حال یک عشق دوطرفه است.

یادم می آید برای دیدن فیلم «ملک سلیمان» به سینما رفتم و وقتی از سالن سینما بیرون آمدم، یک خانم مسنی به سمت من آمد؛ ایشان شروع به گریه کردند و دعاهای خیر برای من انجام داد. به نظر من تمام خستگی آدم با این رضایت و دعای خیر از بین می‌رود.

این که نقش تاریخی به شما پیشنهاد می‌شود، کمی استرس این را ندارید که به تکرار بیفتید و مخاطب دیگر شما را در نقش جدید تاریخی دیگر قبول نکند؟

ببینید، من لحظاتی که نقش “حضرت سلیمان” و یا نقش “حضرت مسلم بن عقیل” را بازی کردم، به نظرم باید آن همان موقع آن را بازی می کردم چون اعتقادم براین است که آن نقش ها قسمت من بودند؛ و خُب دور از تواضع باید بگویم که اگر نقش‌‌ها خوب بوده به دلیل اسم این بزرگواران و صاحبان نقش است و همچنین کسانی که در پشت دوربین بودند. من فقط به عنوان یک عامل سوم که این نقش را به تصویر کشیدم، خیلی ویژگی خاصی را برای خودم در اجرایشان قائل نیستم. این را می دانم که باید برای تماشاگر احترام بگذارم، و تماشاگران نباید از من تصویر ثابتی ببینند؛ مخاطبان باید از من بازی های مختلفی ببینند و تا جایی که امکانش برای من باشد بازی ها و نقش های مختلفی را بازی کنم، ولی معتقدم مقداری دست‌ ما برای انتخاب نقش‌های مختلف بسته است و کارگردانان کمی در انتخاب بازیگران تکراری عمل می‌کنند. اگر رویکرد سینما و تلویزیون بازیگران را بر اساس توانمندی‌هاشان انتخاب کند و نه براساس تعداد طرفدارانشان، مطمئنا اتفاقات خوبی در زمینه آثار سینمایی، تلویزیونی و تئاتری خواهد افتاد و مخاطب خودش را  به دست می‌آورد.

اولین کاری که می‌کنم از تکرار خودم فرار می‌کنم؛ من فقط با خودم رقابت دارم. متاسفانه یک فرهنگی باب شده در نسل جدیدتر بازیگری که اخبارش به گوشم می‌رسد که گویا بازیگران در میدان مسابقه و رزم هستند و باید حتما در این میدان مسابقه بر یکدیگر غلبه کنند، در صورتی که تمامی لذت و در حقیقت بازیگری رسیدن به یک هماهنگی گروهی است و اگر ما بتوانیم یک هماهنگی در ایفای نقش‌هایمان برسیم مخاطب با ما و اثر هنری ارتباط برقرار می کند. پس اول باید این ارتباط با تک تک عوامل این اثر هنری به وجود بیاید تا یک اثر هنری بتواند ارتباط خودش را با مخاطب برقرار کند.

نقش های «حضرت مسلم بن عقیل» و «حضرت سلیمان» نقش‌های خاصی بودند که به گفته شما یک نیروی غیر زمینی باعث شد تا این نقش‌ها به شما داده شود.

«ملک سلیمان» و «مختارنامه» از آن اتفاقات نادری است که برای من افتاد و نمی‌دانم چه کارهای خوبی در زندگی کردنام کردم که خودم خبر نداشتم و خدا برای من با این دو نقش نعمتی داده است. نه تنها بازی در این نقش ها، بلکه کار با کارگردانانی که همیشه خودم را مدیون آنها می‌دانم؛ یکی آقای “داود میرباقری” عزیز که واقعا بلوغ هنری خودم را در عرصه بازیگری مدیون او هستم و جناب آقای “بحرانی” عزیز که مثل یک فرشته هستند. من در ملک سلیمان با کارگردانی طرف بودم که سراسر مهر و عشق بود که خیلی از رفتارهای حضرت سلیمان را مثل مهربانی و توجه به اطراف از آقای بحرانی یاد گرفتم، مثلا من روز اول فیلمبرداری ملک سلیمان به آقای بحرانی گفتم که لایق بازی در نقش یک پیامبر نیستم اما اقای بحرانی گفتند نگاه خدا به بشر مثل نگاه بنده‌ها به یکدیگر نیست واگر کاری کردی که فکر می‌کنی لایق نیستی مطمئن باش خدا تورا بخشیده است.

آقای زندگانی، در پایان این مصاحبه می توانید به ما بگوئید که این روزها مشغول چه کاری هستید؟

من در این روزها مشغول فیلمبرداری مجموعه تلویزیونی «روزهای بهتر» هستم، که یک سریال اجتماعی – خانوادگی است. همچنین چندتا فیلمنامه به دستم رسیده که مشغول بررسی آنها هستم.