چهره هاسلبریتی ایرانی

گفتگو با حمیدرضا سرابی عکاس و خوشنویس

دستخط خوب « آرامش بخش » است

 

حمیدرضا سرابی، متولد هفت تیر شصت و نه، تهران، کارشناسی گرافیک و کارشناسی ارشد پژوهش هنر، عکاس و گریمور و مدرس خوشنویسی در دانشگاه، با حمیدرضا سرابی گفتگویی کوتاه پیرامون هنرگریم و نقش آن در عکاسی روز داشته ایم که با هم می خوانیم.

گفتگو: عباسعلی اسکتی

*این روزها عکاسی در دنیای مد و هنر چگونه است؟

اگر همه افراد فارغ‌ التحصیل از دانشگاه در زمینه کاری خود فعالیت کنند خوب است، متاسفانه الان همه عکاس شده اند و گاهی اوقات افرادی را می‌بینیم که به خود لقب عکاس را می دهند در صورتی که هیچ گونه تخصصی  به صورت آکادمیک در این زمینه ندارند.

 

 

*شما عکاس اختصاصی استاد گلپا هستید ، چگونه با ایشان آشنا شدید؟

بله، ساله است که در خدمت ایشان هستم و بیشتر عکس های خانوادگی و مهمانی های ایشان را بنده گرفته ام، به شکلی که در پیچ ایشان نام من است، سالها پیش برای طراحی پوستر کنسرت های اروپاییاستاد گلپا با ایشان آشنا شدم و نکته مهمتر بنده از طرفداران پرو پا قرص ایشان بودم و هستم.

 

*از معدود عکاس های حرفه ای هستید که کار گریم هم انجام می دهید، گریم و عکاسی چقدر مکمل یکدیگر هستند ؟

در واقع گریم هم جزو حرفه های اصلی بنده است، صد در صد مکمل هم هستند، برای عکاسی مد و پوشاک حتما به پنجه های هنرمند یک گریمور با تجربه‌ نیاز است، اگر در عکاسی عیب های صورت با گریم پوشانده شود قطعا برای ادیت عکس زمان کمتری صرف می شود.

 

*دستی هم بر خوشنویسی دارید، از علاقه تان به این هنر زیبا بگویید.

از انجمن خوشنویسان ایران مدرک دارم، از سال سوم دبیرستان خوشنویسی را با مرحوم محمد باقر باقری شروع کردم و الان شاگردان زیادی در این زمینه دارم، خودم هم شاگرد استاد حسین نجفی هستم، خط خوب یک نعمت الهی است، خط خوب آرامش بخش است، ده سالی می شود که ماه محرم هر سال به رایگان هنرم را در خدمت مردم سرزمینم قرار می دهم و شب ها در جایگاهی مخصوص که برای من در نظر گرفته شده هنرم را وقف مردم می کنم و هرسال با استقبال مردم از سراسر مناطق شهر تهران مواجه می شوم.

 

*گفتید تدریس هم می کنید؟

بله در مدرسه و دانشگاه مشغول تدریس هستم، عکاسی هنر، خوشنویسی، دانش آموزان و دانشجویان زیادی دارم.

 

*وضعیت اقتصادی و شرایط مالی امروز هنرمندان چگونه است؟

متاسفانه فاصله نجومی گرفتن هنرمندان به لحاظ عاطفی باعث ایجاد اختلاف صفر و صد بین آنها شده است، عده ای درآمدهای نجومی دارند و عده ای در کنج تنهایی و فقر به سر می برند.

 

*هدف شما از این فعالیت های هنری و به چه چیزی می خواهید برسید ؟

آرزوی قلبی من این است که یک روز همه چیز درست شود و همه جوانان بیکار تحصیل کرده در جایگاه خودشان قرار بگیرند چون زحمت بسیار کشیده اند، برای همه مردم و خانواده ام آرزوی سلامتی و آرامش دارم چون فکر می کنم بزرگترین آرزو این است، من معتقد هستم همه مردم دنیا به طور غیر مستقیم با هم یک ارتباط نسبی دارند و اگر هرکس این حس را در ذهن خود داشته باشد دیگر نه کسی از گرسنگی می میرد و نه کسی از سیری زیاد چاق و فربه می شود‌.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا