نقد و بررسی فیلم سینمایی جان دار / جانداری که بی جان می شود

کیمیا خلج، مجله اینترنتی کولاک

عوامل حرفه ای پشت دوربین و اما کارگردانی دو فیلمساز فیلم اولی (حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری) به شما امید می دهد که قطعا قرار است اتفاق ویژه ای بیافتد که این عوامل در کنار این دو جوان فیلم اولی قرار گرفته اند .

در سکانس های ابتدایی هم همین حس را دارید.
اما فیلم تا جایی پیش می رود که در نیم ساعت اول تمام می شود.
فیلمنامه نویس دستش رو می شود.
سوژه نخ نما شده ای که امید بود از دریچه جدیدی دیده شود توی ذوق می زند.
و درست از همین جا “جاندار” دیگر “جان” ندارد.
در قصه فیلم سینماییجان دار مثل فیلمنامه های کلیشه ای چند سال اخیر وقتی فاجعه رخ می دهد به یکباره سونامی بدبختی و فلاکت ردیف می شود.
فیلمنامه اوج و فرود ندارد و در طول داستان همه اش گره و سردرگرمی می بینید.
درباره بازی ها به جز بازی هوشمندانه و باورپذیر فاطمه معتمدآریا و بازی اندازه و درست علی شادمان کسی آنطور که باید به چشم نمی آید.
حضور جواد عزتی در هیبت کاراکتر منفی که در چند جا تداعی کننده او در لاتاری است برای تماشاچی باور پذیر نیست و این مشکل عدم پرداخت به کاراکترهاست چرا که این اتفاق درباره کاراکتر حامد بهداد و باران کوثری هم می افتد.
تحمیلی بودن بارداری، نداشتن اشتراک و دلیل منطقی بین کاراکتر مسعود و همسرش و … دلیلی می شود برای اینکه بگوییم جاندار ضعف فیلمنامه دارد.
سینمای فرهادی در چند سال اخیر روی فیلمنامه و فیلمسازی سینماگران جوان تاثیر گذاشته جاندار نیز از این قاعده مستثنا نیست به خصوص پایان مثلا بازی که به نظر یک شوخی می رسد و انگار درست در نیمه فیلم و جایی که نباید ، فیلم تمام می شود و در همین جا می فهمیم که هر گردی گردو نیست و هر پایانی هم نمی تواند باز باشد.
سردرگمی دوربین در سکانس دعوا چیزی است که در مقوله کارگردانی در این فیلم قابل نقد است با این همه اما جاندار نوید درخشش دو فیلمساز کاربلد و خلاق را می دهد یعنی حسین امیری دوماری و پدرام پورامیری.