اخبار داغگفتگو

روژین رحیمی طهرانی: اگر دچار «سانسور» نبودیم آثار بهتر می شد!

گفتگوی کولاک مگ با بازیگر سریال احضار

روژین رحیمی طهرانی، متولد چهار مهر هزار و سیصد و هفتاد و دو، تهران، فارغ التحصیل تئاتر در هنرستان سوره نمایش و دارای مدرک لیسانس بازیگری کارگردانی تئاتر از دانشگاه هنر تهران، دانشجوی فوق لیسانس بازیگری در دانشگاه هنر تهران، همزمان با ورود به هنرستان نمایش فعالیت خود را در تئاتر آغاز کرد و سپس در نمایش های «گل و قداره» بهزاد فراهانی، «سقراط» حمیدرضا نعیمی، «ادیپوس به روایت سنکا» امین اصلانی و پرفورمنس «نامیرا» پیمان مجیدی، به صورت حرفه ای به ایفای نقش پرداخت، روژین رحیمی در سال نود و پنج تجربه شرکت در جشنواره ی داستایوفسکی روسیه برای بازی در نمایش مکاشفات راسکلنیکف با آر.جی.دیو در گالری دوزخ را داشته است و در همان سال با فیلم سینمایی«کارگر ساده نیازمندیم» به کارگردانی منوچهر هادی در نقش مونس به سینما معرفی شد، در سریال «خانه امن» به ایفای نقش پرداخته و این شبها سریال «احضار» را روی آنتن دارد.

 

چرا بازی در سریال «احضار» را پذیرفتید؟

اصولا پیشنهادات خیلی ناگهانی را نمی پذیرم چون ترجیح می دهم زمان برای ارتباط با نقش داشته باشم اما واقعا خیلی ناگهانی نقش پرستو به من پیشنهاد شد و تازه نقش در حال نوشته شدن بود، هیچ زمانی برای آمادگی نداشتم اما چون کارگردان علیرضا افخمی بود، دوست داشتم که کار کردن با ایشان را تجربه کنم، سریال او یک فرشته بود را هنوز هم یادم است و آن را دوست داشتم، فکر کردم شاید وقت دیگری فرصت کار کردن با ایشان پیش نیاید درنتیجه تصمیم گرفتم نقش تازه در حال نوشتن را بپذیرم و با اعتماد به کارگردان خودم را با خواست او هماهنگ کنم.

ژانر ترسناک در تلویزیون ایران به این شکل جواب می دهد؟

در کل اگر دچار سانسور و محدودیت نبودیم آثار راضی کننده تر بود، مخاطبی که آثار دنیا را کم و بیش دنبال می کند، می داند قابل مقایسه نیستیم و اساسا آزادی عمل فیلمسازان خارجی را در بسیاری زمینه ها نداریم.

این سریال و نقش شما چقدر باور پذیر شده بود؟

در این مورد من نمی توانم نظر بدهم!

و استقبال مخاطب از آن چگونه بوده است؟

گویا در میان سریال های تلویزیونی ماه رمضان امسال پربیننده ترین بوده است.

از اتفاقات عجیب احضار این است که نام شما در تیتراژ دیده نمی شود، درباره آن صحبت می کنید؟

من خیلی دیر به گروه پیوستم و اگر اشتباه نکنم دوازدهم فروردین ماه با من تماس گرفتند و مرا به کار دعوت کردند، در حال فیلمبرداری بودند که من آقای افخمی را ملاقات کردم به همین دلیل اسم من در زمان ساخت تیتراژ در لیست بازیگران نبود، چون دیر به گروه پیوستم و سکانس های مربوط به پرستو هم نوشته نشده بود، اسمم بعدا به تیتراژ دوم اضافه شد و متاسفانه وقت خوبی برای اصلاح تیتراژ اول نبود. البته من هم برای اصلاح تیتراژ اول اصرار و پیگیری نکردم.

 

بهترین تعریفی که از خودتان شنیده اید چه بوده است؟

یکی از دوستان و همکارانم در تئاتر گفت این سه نقشی که تا به حال در تصویر بازی کرده اید، هم در ظاهر و هم در باطن کاراکتر های متفاوتی بوده اند و با این که با فاصله کار می کنید اما پیداست سعی می کنید در قالبی شدن و تکرار گرفتار نشوید، بسیار به دلم نشست و امیدوارم در آینده هم همین طور باشد.

فضا برای رشد جوانها در تصویر و نمایش چقدر مهیا است؟

رشد به معنای حرکت به سمت کمال در حرفه ما کمتر دیده می شود چون آموزش دست کم گرفته شده و برای عده ای تنها به چند ورکشاپ محدود خلاصه شده که بتوانند در نهایت از طریق برگزار کننده ورکشاپ در فیلمی نقش بگیرند، متاسفانه در بعضی پروژه ها انتخاب ها بر اساس آشنایی و رفاقت اتفاق می افتد، در همچین شرایطی شایسته سالاری کنار گذاشته می شود و جوانانی که برای بازیگری نگاه اصولی دارند سرخورده می شوند.

چه برنامه های از پیش تعیین شده ای برای سال هزار و چهارصد دارید؟

امیدوارم زودتر بتوانم پایان نامه ارشد بازیگری ام را ارائه کنم و به خوبی دفاع کنم، این شرایط کرونا و دوری از استاد و دانشگاه به شدت مرا از برنامه های تحصیلی ام عقب انداخته است.

اگر بخواهید یک نقش متفاوت بازی کنید چه کاراکتری در ذهنتان است؟

دوست دارم نقش کسانی را بازی کنم که هیچ آشنایی با دنیای آن ها ندارم تا بتوانم به کشف آن ها بپردازم، کسانی که کمتر دیده می شوند.

شما کارنامه هنری جذاب و جالبی دارید فکر می کنید به همان اندازه دیده شده اید؟

نمی دانم اما فکر می کنم در حقیقت اگر کارنامه ای واقعا هنری باشد درجامعه امروز ما خیلی دیده نمی شود، خیلی از بازیگران که به دلیل شرایط شغلشان احتیاج به مخاطب دارند، تا پیشنهادات بهتر و بیشتری برای ایفای نقش داشته باشند، گاهی نقش هایی را بازی می کنند که به این امکان دست پیدا کنند، مثلا بسیاری از بازیگران تئاتر در این چند ساله اخیر ناگزیر بودند به سمت تصویر بروند چون فقر و بی حمایتی از تئاتر باعث شد سرمایه داران نظام تئاتر را به دست بگیرند و برای برگردان پولشان از چهره ها بر روی صحنه استفاده کنند تا گیشه پربارتر باشد، پس بازیگر تئاتر که سالها برای بازی روی صحنه تعلیم دیده و تمرین کرده حالا باید در دنیای تصویر شناخته شود تا بتواند روی صحنه ای که دوستش دارد برگردد، این بازی ها انرژی زیادی از هنرمند می گیرد و او را در مسیر اصلی خودش کند می کند اما ناچار است یا کند باشد یا کاملا کنار بکشد.

 

بهترین اتفاق سال گذشته برای شما چه بوده است؟

سلامتی خودم، خانواده ام و دوستانم بهترین اتفاق سال گذشته بود.

و یک اتفاق ایده آل امسال برای شما چه می تواند باشد؟

این که کابوس کرونا تمام شود و همگی به زندگی عادی و بی استرس خود بازگردیم.

 

عباسعلی اسکتی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا