گفتگو

گفتگو با نغمه مرادآبادی نوزانده؛ وضعیت «موسیقی» خوب نیست !

گفتگو: عباسعلی اسکتی ، مجله اینترنتی کولاک

 

نغمه مرادآبادی، متولد بیست و یک فروردین هزار و سیصد و شصت و پنج، تهران،  لیسانس موسیقی از کنسرواتوار تهران، در کارنامه هنری او همکاری با بسیاری از خوانندگان مطرح کشور دیده می شود، با نغمه مرادآبادی گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.

نغمه مرادآبادی

چرا از اینهمه فعالیت هنری موسیقی را انتخاب کردید؟

فعالیت کردن در هر زمینه ای از خصلت های بارز من است مخصوصا موسیقی که واقعا با عشق شروع کرده ام و همیشه دوست داشتم در این زمینه متفاوت باشم، در واقع خودم باشم.

 

چرا این ساز؟

ساز تار را انتخاب کردم چون عاشق صدای آن بودم و البته بگویم من تعصب شدیدی به موسیقی ایرانی « کلاسیک ایرانی » داشته ام ولی بعدها احساس کردم تکراری و برای من اذیت کننده شده و تصمیم گرفتم راهی که دوست دارم را بروم.

 

 

شرایط فعالیت برای خانم ها بهتر شده است؟

بله شرایط خیلی خوب شده، من سال نود با فریدون آسرایی اولین اجرای پاپ را رفتم و داستان هایی روی استیج داشتم که الان می بینم خدا را شکر خانم های عزیز خیلی راحت تر از قبل روی استیج حاضر می شوند.

 

وضعیت کلی موسیقی ایران را چگونه می بیند؟

این بحث خیلی تخصصی است ولی در کل اگر بخواهم بگویم وضعیت خیلی خراب است، کسانی که لایق هستند مجوز نمی گیرند و کسانی که لایق نیستند به صورت مداوم روی استیج و دادن ترک هستند اما در کل من برای همه هنرمندان در هر زمینه ای احترام قائل هستم، به هر حال در این جامعه بسته و خسته دارند تمام تلاششان را می کنند تا مردم را خوشحال کنند.

 

باندبازی و حسادت چقدر در مارکت موسیقی وجود دارد؟

در یک کلام بسیار زیاد وجود دارد، مخصوصا حسادت و این حسادت ها جز اینکه خود این دوستان را اذیت کند فرقی به حال من نوعی نمی کند.

 

از معدود نوازندگان خانم هستید، احساس تنهایی می کنید یا ذوق زده می شوید؟

نه من تنها نیستم، بسیار نوازندگان خانمی هستند که فعالیتشان از من خیلی بیشتر است و در گروه های زیادی فعالیت می کنند، این سوال درستی نیست اصلا!

 

سختی های ممکن برای یک خانم هنرمند در دنیای موزیک؟

نگاه جنسیتی به هنر در مملکت ما متاسفانه وجود دارد، تنها سختی اش همین است که می گویند چون خانم هستید پس بی هنر هم باشید نگاه می کنند، اما اینطور نیست، باور کنید من خودم خیلی تلاش کرده ام و هنوز مانده و نیمه کاره است، راه برای پیشرفت طولانی است.

 

به موسیقی بیشتر نگاه دلی دارید یا مادی؟

بیشترین حالتش برای من علاقه است اگر چه تنها راه درآمد من هم همین موسیقی و تدریس است، چون شغل دیگری را دنبال نکرده ام و علاقه ای هم نداشته ام، الان هم خیلی خوشحال هستم که راه در آمد من هنر من است.

 

آرمانشهر شما در دنیای هنر چیست؟

دوست دارم در کار خودم یک کار متفاوت انجام دهم که اگر روزی نبودم بگویند نغمه مرادآبادی این کار را کرد و جالب و خاص بود.

 

۳ دیدگاه

  1. واقعا جای تاسفه که به جایی رسیدیم که میاید با یه نوازنده مبتدی و معمولی مصاحبه می کنید و ازش نظر می خواید. ایشون اصلا معلوم نیست با خودش چند چنده. شماهایید که میاید اینها رو معروف می کنید و وضع موسیقی رو از اینی که هست خراب تر می کنید. واقعا جز تاسف کاری از دست آدم بر نمیاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

دکمه بازگشت به بالا