آگاهی عمومی و روز جهانی پیشگیری از خودکشی

روز جهانی پیشگیری از خودکشی که همه ساله در ۱۰ سپتامبر (۲۰ شهریور ۹۹) و در سراسر جهان برگزار می‌شود، برای افزایش آگاهی عمومی نسبت به خودکشی و پیشگیری از آن در نظر گرفته شده‌است. مجمع جهانی پیشگیری از خودکشی (IASP) با همکاری سازمان بهداشت جهانی (WHO) و فدراسیون جهانی سلامت روان این روز را میزبانی می‌کند. در سال ۲۰۱۱ مراسم این روز در ۴۰ کشور انجام شد. سازمان ملل متحد یک “سیاست‌نامه پیشگیری از خودکشی” را در دهه ۱۹۹۰ منتشر کرد که بسیاری کشورها از آن برای پیشگیری از خودکشی پیروی می‌کنند.

 

کارهای پیچیده به هم مرتبط و گاه نامعلومی در خودکشی دخیلند که احساس درد و ناامیدی را در فرد ایجاد می‌کنند. دسترسی به ابزار خودکشی به ویژه سلاح گرم، سموم و داروها نیز از جمله کارهای خطرآفرینند.

آمار مرگ‌ومیر افراد بر اثر خودکشی به تنهایی بیش‌تر از آمار مرگ‌ومیر افراد در جنگ‌ها و قتل‌هاست. بر پایه‌ گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، خودکشی عامل نیمی از مرگ‌ومیرهای خشن در جهان به حساب می‌آید. طبق گفته مدیر مجمع جهانی پیشگیری از خودکشی، «آن‌هایی که خود را می‌کشند، تعدادشان از آن‌هایی که در جنگ‌ها، حوادث وحشت‌افکنی و نزاع خیابانی کشته می‌شوند، بیش‌تر است.

جز چین، در دیگر کشورها میزان خودکشی مردان از زنان بیش‌تر است. در جهان غرب نرخ مرگ‌ومیر مردان بر اثر خودکشی سه یا چهار برابر زنان است.

سازمان بهداشت جهانی اظهار می‌دارد که بهترین روش برای پی بردن به اینکه فردی به خودکشی می‌اندیشد و قصد انجام آن را دارد یا نه، این است که با او به صورت مستقیم در این باره گفتگو شود و از او درباره افسردگی یا اینکه چگونه و چه زمان قصد انجام خودکشی دارد، پرسش به عمل آید. بر خلاف باور عمومی، صحبت با فرد درباره خودکشی سبب نمی‌شود که ایده انجام خودکشی در ذهن فرد ایجاد شود و می‌بایست زمانی با فرد گفتگو کرد که خود او تمایل داشته باشد و با این کار راحت باشد.

در خواست سازمان بهداشت جهانی از کشورهای آسیایی این است که فروش آفت کش هایی همچون ارگانوفسفات ممنوع نماید زیرا آمار نشان می دهد که بیش‌ تر خودکشی‌ و یا ۱/۳ از همه خودکشی‌ های موفق جهان با آفت‌کش صورت می گیرد. از این رو فروش اینگونه از آفت‌کش‌ ها در بیشتر کشورها ممنوع هستند.

جالب است که بدانید: از سال ۱۹۹۶ تا سال ۲۰۰۶ ، ۶۰ تا ۹۰ درصد خودکشی‌ های انجام شده در چین، مالزی، مالزی، سریلانکا و ترینیداد بر اثر مصرف اینگونه آفت‌کش‌ ها صورت می گیرد.

می‌توان به فردی که افسردگی شدید دارد یا حرف خودکشی را می‌زند، کمک کرد، باید از نصیحت آدم افسرده و ناامید پرهیز کرد. درس اخلاق دادن بیهوده است زیرا احساس ناتوانی و گناه را در فرد مبتلا تشدید می‌کند. نباید گفت همه از پس این مشکل برآمده‌اند و راضی هستند و تو چرا نمی‌توانی. مهم این است که از انزوای فرد جلوگیری شود. فرد باید بتواند از میل خود به خودکشی حرف بزند و کسی صحبت‌های او را گوش بدهد.

نباید مشکلات فرد افسرده و در آستانه خودکشی را کوچک کرد و دست کم گرفت و هم‌زمان نباید فکر کرد که صحبت کردن در این باره ممکن است قبح تصمیم به خودکشی را از بین ببرد و میل به آن را تشدید کند.

بسیاری خانواده‌ها فکر می‌کنند اگر در این زمینه‌ها سکوت کنند، به نوعی کمک کرده‌اند. اما اگر فرد بییند که توسط دیگران فهمیده می‌شود و در مورد او دورادور قضاوت نمی‌شود، در حالش موثر خواهد بود. در فرانسه تحقیق کرده بودند که حدود ۷۵ درصد کسانی که تصمیم به خودکشی داشته‌اند وقتی توانسته‌اند با کسی در این مورد حرف بزنند، تصمیم خود را تغییر داده‌اند. یک بخش دیگر که مربوط به مسائل اجتماعی است، باید آموزگاران در مدارس با علایم خودکشی در دوران نوجوانی مانند افسردگی و انزوا و میل به تنهایی آشنا شوند و نسبت به آن حساسیت نشان دهند.

مهتاب دهقانی