آیا انتقام سخت از آمریکا باعث جنگ نظامی میان دو کشور می شود؟

مسئولان سیاسی و نظامی ایران بر انتقام سخت از آمریکا تاکید دارند. در این بین اما یک خط فریب رسانه‌ای تبلیغ می‌کند که انتقام، آغازگر یک جنگ خواهد بود. سوال این است که انتقام‌ ایران، آغازگر جنگ خواهد بود یا اینکه انتقام مانع از وقوع جنگ و عامل بازدارنده در برابر ترامپ و اقدامات دولت وی است؟

تجربه تاریخی نشان داده است که این اقدام، سرآغاز اقدامات بعدی آمریکا در صورت عدم پاسخگویی ایران خواهد بود، که در ادامه به موارد تاریخی اشاره خواهیم کرد.

کارشناسان نظامی معتقدند، یک نیروی مهاجم و درگیر برای ارزیابی توان نظامی حریفش سلسله عملیات‌هایی را طراحی می‌کند که اگر در هر مرحله با پاسخی قوی از سوی حریف مواجه نشود، دیگر عملیات‌ها را اجرا خواهد کرد. از این رو اگر با پاسخ هم‌وزن از آن سوی ایران مواجه نشود و از ایران ضعف راهبردی ببیند، طرح‌های خصمانه خود را اجرا خواهد کرد.

باتوجه به این تحلیل و آنچه در خصوص دلیل حمله تروریستی آمریکا گفته شد، انتقام ایران از آمریکا که بر وجه “سخت” آن تاکید شده و برآورد می‌شود این پاسخ‌ها همراه با یک نتیجه راهبردی باشد، نه تنها موجب جنگ‌افروزی در منطقه نخواهد شد، بلکه مانع از جنگ می‌شود و انتقام «بازدارنده» خواهد بود.

تجربه تاریخی ایران و برخی کشورهای دیگر در تقابل با آمریکا و شوروی نشان می‌دهد که انتقام و پاسخ متقابل مانع از جنگ‌افروزی شده و عدم پاسخگویی، مسیر جنگ را فراهم کرده است.

در دوران دفاع مقدس و پس از پیروزی ایران در عملیات کربلای ۵ در سال ۶۵، ایران وضعیت برتری نسبت به عراق پیدا کرد و عراق و کشورهای عربی منطقه به بهانه اسکورت کشتی‌های تجاری و نفتکش‌هایش از آمریکا و شوروی خواست تا در خلیج فارس حضور نظامی داشته باشند. شوروی پیش از آمریکا این درخواست را قبول کرد. آمریکا نیز در تقابل با شوروی مجبور به حضور در خلیج فارس شد.

به محض ورود ناوهای جنگی شوروی و آمریکا به خلیج فارس، قایق‌های نیروی دریایی سپاه به یکی از ناوهای شوروی حمله و به آن ناو خسارت‌هایی وارد کردند. این اقدام سپاه انعکاس بسیاری در رسانه‌های جهان یافت. شوروی که  آمده بود از کشتی‌های عراقی حفاظت کند، با این اقدام سپاه بلافاصله خلیج فارس را ترک کرد و تا پایان دفاع مقدس حضوری در خلیج فارس نداشت.

نمونه‌‌هایی از این قبیل در چند سال اخیر هم وجود دارد. در دو سه سال اخیر گروهک‌های ضدانقلاب در مرزهای غربی کشور تحرکات بسیاری انجام می‌دادند که هر بار شدت حملات آنان افزایش پیدا می‌کرد و تعدادی بسیاری از مرزداران را به شهادت می‌رساند تا اینکه نیروهای گروهک دموکرات در تیر ماه ۹۷ به پاسگاه مرزی سپاه در مریوان حمله کردند و ۱۱ نفر از پاسداران و مرزداران مستقر در این پاسگاه را به شهادت رساندند. ایران که تا پیش از آن چندین بار به گروهک ضدانقلاب دموکرات هشدار و اخطار داده بود، با حمله موشکی به مقر حزب دموکرات (حدکا) انتقام سختی از این گروهک تروریستی گرفت. پس از آن این گروهک تحرکات تروریستی خود را در مرزهای غربی ایران بسیار کاهش داد.

در حوزه جبهه مقاومت نیز آوریل سال ۲۰۱۸ رژیم صهیونیستی به پایگاه هوایی T4 در استان حمص سوریه حمله کرد که طی آن حمله تعدادی از نظامیان سوری و پاسداران ایرانی به شهادت رسیدند. نیروهای جبهه مقاومت در پاسخ به آن حمله، بلندی‌های جولان که در اشغال رژیم صهیونیستی است را به شدت زیر آتش خود قرار دادند و تعداد قابل توجهی از صهیونیست‌ها را کشتند. پاسخ شدید نیروهای جبهه مقاومت به نیروهای نظامی اسرائیل موجب شد تا اسرائیلی‌ها تا مدت‌ها اقدامی اینچنین علیه مواضع جبهه مقاومت انجام ندهند.

سردار شادمانی معاون هماهنگ‌کننده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء چندی پیش گفت: «{اسرائیلی‌ها} برای اقناع افکار عمومی خودشان ممکن است دست به اقداماتی بزنند که ما هم جواب آنها را دادیم و در یکی از موارد (منظور حمله به T4) پاسخ ما خردکننده بود که خودشان هم اعتراف کردند.»

در مقابل نمونه‌های دیگری هم وجود دارد که عدم پاسخ و انتقام، زمینه‌ساز جنگ شد. یکی از آن نمونه‌ها مربوط به کشور عراق در همسایگی ایران است. آمریکا پیش از سال ۲۰۰۳ و حمله به عراق، اقداماتی علیه این کشور انجام داد که مهمترین آن عملیات روباه صحرا بود. آمریکا و انگلیس طی این عملیات، در دسامبر ۱۹۹۸ در ۴ روز عراق به طور وسیع بمباران کردند. در آن حمله بیش از ۶۰۰ عراقی کشته شدند و تلفاتی از نیروهای آمریکایی و انگلیسی گزارش نشد. حزب بعث حاکم بر عراق نیز پاسخی به آن حمله نداد.

در ادامه پس از کشمکش‌های سیاسی و نظامی بسیار و رخ دادن حادثه ۱۱ سپتامبر در آمریکا، عراق در کنار ایران و کره شمالی محور شرارت نامیده شد. در نهایت وقتی که آمریکا پاسخ محکمی از عراق دریافت نکرد، در قالب یک ائتلاف بین‌المللی در سال ۲۰۰۳ جنگی تمام عیار علیه این کشور به راه انداخت.

در آخرین سال جنگ ایران و عراق نیز آنگاه که آمریکا در قالب جنگ نفتکشها به کشورمان حمله کرد و همزمان یک هواپیمای مسافربری را در آسمان هدف قرار داد، اگر با مقابله به مثل ایران روبرو نمی شد، ممکن بود حملات خود را از دریا به خشکی بکشاند.

هرچند به نظر می رسد در همان دوره نیز حملات آمریکا، نتیجه سکوت برخی نسبت به تحرکات نظامی ایالات متحده بوده و جام زهری که به امام خمینی نوشاندند، اما حتی همان تجربه نیز نشان می دهد که سکوت و انتقام نگرفتن، جز افزایش تنش نتیجه ای در بر نخواهد داشت.

در موضوع شهادت شهید حججی نیز دیدیم که انتقام سریع و برق آسای ایران، طومار داعشی ها را در هم پیچید اما اگر در ان موضوع ایران تعلل از خود نشان می داد، شاید پرونده تروریست های داعشی به آن سرعت بسته نمی شد.

این تجربه را می توان در مورد دیگر کشورها هم دید. نمونه واضح آن، تحرکات هیتلر در اروپا بود که به دلیل غفلت اولیه کشورهای اروپایی و عدم رویارویی با این رژیم، در نهایت به جنگی تمام عیار تبدیل شد.

به هرحال مردم و مسئولان ایران مصمم به انتقام سخت از آمریکا و رژیم صهیونیستی هستند و در برابر خواسته‌های فرستادگان آمریکا نیز مطرح کرده‌اند که حق انتقام را برای خود محفوظ می‌دانند و انتقام سختی از آمریکا و رژیم صهیونیستی خواهند گرفت. اما اینکه این انتقام چگونه خواهد بود، فعلا مشخص نیست ولی آنچه مشخص است انتقام معدود به زمان و محدوده جغرافیایی خاصی نخواهد بود و این انتقام نه پروژه که پروژه- پروسه خواهد بود که پیش‌‌بینی می‌شود حداقل نتیجه‌ی آن خروج نیروهای نظامی آمریکا از منطقه غرب آسیا باشد.

همچنین باتوجه به اینکه حمله تروریستی آمریکا و به شهادت رساندن دو چهره محبوب ایرانی و عراقی، موجب تنفر شدید مردم منطقه و بلکه جهان از آمریکا و ترامپ شده است، باید منتظر انتقام‌های خودجوش از سوی گروه‌های مبارز و مبارزان بود. سید حسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی امشب خود به چنین موضوعی تاکید ویژه‌ای داشت.