امیر آقایی: ملاک های عجیب و غریبی برای ازدواج ندارم

امیر آقایی

متولد ارومیه هستم، آنجا بزرگ شده ام تا یک مقطع که تصمیم های بزرگی در آن روزها گرفته می شود و ما به تهران کوچ کردیم، یک خانواده کوچک سه نفره، پدرم کار آزاد داشتند و سال پنجاه و هشت  فوت کردند.

ازدواج

ملا ک های عجیب و غریبی برای ازدواج ندارم، وقتی سن و سال شما کمتر است شکل و شمایل ازدواج کردن نیز فرق می کند، شما حرف هم را بفهمید کافی است اما بعد از آن « شرایط » هم لازم است.

همسر آینده

نمی دانم همسر آینده ام باید به چه چیز من افتخار کند اما سکوت هایم را باید تحمل کند.

نقش منفی

مخاطب فکر می کند نقش های منفی جذابتر است، شاید چون زورشان زیاد است و از پس همه چیز بر می آیند، الزاما همیشه نقش های منفی بازی نمی کنم بلکه نقش های منفی من بیشتر دیده شده است، نقش مثبت خیلی دارم.

تجربه کردن هنرها

اینها دل مشغولی است ولی شغل نیست، هنر غیر قابل تعریف است، بعضی مواقع چیزهایی در قالب کتاب و گاهی فقط در قالب رنگ می گنجد، عکاسی، نقاشی، نویسندگی و بازیگری نمی توانم بگویم کدام را بیشتر دوست دارم.

پدر شدن

هر مردی دوست دارد خانواده داشته باشد و پدر شود، ولی به شرط ها، آیا واقعا می توانم فرزند خوبی تربیت کنم ؟ هر وقت توانستم پدر می شوم.

اخلاق خاص

مثلا می گویند چقدر عبوس هستید، من سر صحنه ترجیح می دهم بیشتر به نقش فکر کنم و درگیر آن آدم شوم، به قول دوستی که می گفت: فاتحه آن فیلم خوانده است که دو بازیگر پشت صحنه دارند با هم صحبت می کنند و دستیار می آید و می گوید آقا پلان شماست! در پشت صحنه باید راجع به خود صحنه صحبت شود.

موسیقی

موسیقی خیلی تخصصی است و آن را بلد نیستم، صدای خواندن ندارم و حتما همه آنهایی که می خوانند صدایشان خوب است.

موهای تراشیده

خیلی ها در این رابطه می پرسند، من معتقدم که این تعریف، تعریف امیر آقایی است و بحث کم مویی نیست، این استایل را حدود هشت، نه سال است که دارم.

تجربه کردن هنرهای مختلف

من بازیگر هستم و معتقدم از آن طریقی که حرفه ای کار و امرار معاش می کنم آن شغل من است، به غیر از آن هر چه که وجود دارد علاقه مندی است، این دلیل نمی شود که اگر من چند کتاب ترجمه کرده ام در حیطه ادبیات هستم، چند کتاب شعر منتشر کرده ام که آن حیطه جدایی است.

عکاسی

خدا را شکر این روزها هر کسی می تواند با گوشی دوربین موبایل خودش جهان را از منظر یک لنز تماشا کند و این خیلی اتفاق ویژه ای است، من چرا نگاه نکنم؟ حالا دوستان می گویند عکس های من خوب است، لطف دارند اما من عکاس نیستم، من از نگاهی که دوست دارم پیرامون خودم را نگاه می کنم.

نقاشی

نمایشگاه نقاشی داشته ام که درآمد حاصل از فروش کارها تماما به نفع خیریه بوده است و هیچ یک از دوستان سینمایی ام به غیر از دوستان نزدیک در جریان آن نبوده اند، نه تبلیغ کرده ام، نه شو داده ام و نه شوآف، آن نمایشگاه برای خیریه بوده است.

سناریو

سناریوی « اتوپیا » را نوشته ام که محصول مشترک پنج کشور پاکستان، هندوستان، افغانستان، اسکاتلند و انگلستان است، یک کمپانی سناریو را خرید و فیلم در پنج کشور تولید وحمایت  شد، اتوپیا یعنی مدینه فاضله و آرمانشهر که همه دوست داریم یک روزی در آنجا زندگی کنیم.

خاص بودن

یک روز دوستی پرسیدند شما که سناریو می نویسید چرا برای ایران نمی نویسید؟ گفتم راستش را بگویم بلد نیستم! من آن چیزی را که بلد هستم زندگی می کنم، اگر از پنجره اتاق بیرون را نگاه کنم که دارد باران می آید، از آن عکس نمی گیرم که بگویم ویژه ام!

برخورد با مخاطبان

درست است که یک بازیگر متعلق به یک جامعه است اما آیا همه آن جامعه هم آرامش آن بازیگر را می خواهند؟ به فضای شخصی آن  بازیگر احترام می گذارند؟ من جزو معدود کسانی هستم که از زندگی خودم و چیزهایی که خیلی شخصی است عکس می گذارم، اساسا این کار را نمی کنم و خیلی کم این کار را می کنم آن هم به خواسته مخاطبان عزیز خودم.

بهترین نقش

بهترین نقش را هنوز بازی نکرده ام، مخاطب چیزهایی را دوست دارد که مورد علاقه من نیست، نقش هایی که من دوست داشته ام یکی پیچیدگی های نقشم در سعادت آباد را خیلی دوست داشتم و دیگری نقش من در بادیگراد بود، چون برای این که شخصیت عینیت داشته باشد خیلی زحمت کشیدم.

کتاب

پیشنهاد می کنم رمانی از رسول یونان به اسم “شما لیلا را ندیده اید“ را حتما بخوانید، پیش از اینکه دانشجوی تئاتر و وارد دنیای تصویر شوم علاقه مندی ام ادبیات بود، در آن ایام چند نفر بودیم که دیوانه نوشتن بودیم، رفاقت با رسول یونان از آنجا شکل گرفت که بعد ایشان ادبیات را به صورت حرفه ای ادامه دادند و امروز یکی از بهترین های ادبیات ایران هستند.

دستمزد

خیلی پیش آمده که با دستمزد کم یا حتی  بدون دستمزد کار کنم به خاطر این که آن فیلم در تاریخ می ماند و امیر آقایی می رود، آن فیلم باید در آن مقطع ساخته شود، حالا دستمزد آن  باشد یا نباشد فرقی نمی کند، فیلمی بوده که به خاطرش دستمزد نگرفته ام.