سدهایی که باعث مستجاب نشدن دعاهایمان می شوند کدامند؟

به نقل از الکوثر، امام سجاد(ع) به نقل بحارالانوار فرمود:

«وَ الذُنوبَ الّتی تَرُدُّ الدُّعاء: سوءُ النّیَّهِ وَ خُبثُ السَّریرَهِ وَ النِّفاقُ مَع الاِخوانِ وَ تَرکُ التَّصدیقِ بالاِجابَهِ وَ تَأخیرُ الصَّلَواتِ المَفروضاتِ حَتّی تَذهبَ اوقاتُها وَ تَرکُ التَّقرُّبِ اِلی اللهِ عزّ و جلّ بِالبِرِّ وَ الصَّدَقَهِ وَ استِعمالُ البَذاء و الفُحشِ فی القَول» یعنی گناهانی که دعا را بازمی‌گردانند عبارتند از: بدخواهی، خباثت باطن، دورویی با برادران(دینی)، ندادن صدقه در پاسخ(درخواست نیازمندان)، به تأخیر انداختن نمازهای واجب تا زمانی که وقتشان بگذرد، تقرّب نجستن به خداوند متعال با نیکوکاری و صدقه و هفتم؛ فحّاشی و ناسزاگویی در گفتار.

در دعای کمیل می‌خوانیم که «اللهُمَّ اغفِر لِیَ الذُنوبَ الّتی تَحبِسُ الدُّعاء» یعنی خدایا گناهانی را که سبب حبس دعا(و عدم اجابت) می‌شوند بر من ببخش.

امام سجاد(ع) هفت گناه را عامل حبس دعا و عدم اجابت آن معرفی فرموده‌اند. یکی از این گناهان تأخیر نمازهای واجب تا آخر وقت و بی‌اعتنایی به آن است. خدای سبحان به افرادی که به نماز خود بی‌اعتنا هستند و در ادای نماز واجب سستی می‌ورزند در سوره مبارکه ماعون هشدار شدیدی می‌دهد و با عبارت «وَیلٌ لِلمُصَلِّین الذینَ هُم عَن صَلاتِهم ساهُون» می‌فرماید «وای بر نمازخوان‌هایی که به نماز خود بی‌اعتنایی می‌کنند».

یکی دیگر از گناهانی که به بیان شریف امام سجاد(ع) سبب عدم اجابت دعا می‌شود؛ ناسزاگویی است. متأسفانه امروز در جامعه ما عده‌ای به‌ راحتی در هر رخداد خیابانی یا در محل کار و بدتر از آن محیط منزل، دهان خود را با واژگان زشت و ناسزا آلوده می‌‌کنند؛ با این دهان آلوده دعا کردن سرانجامی جز عدم اجابت نخواهد داشت.