علت فوت فریبرز اسماعیلی بازیکن سابق تیم ملی فوتبال به همراه بیوگرافی و عکس هایی از فریبزر اسماعیلی ملی پوش سابق ایران و اطلاعات تکمیلی. فریبرز اسماعیلی، فوتبالیست با اخلاق و تکنیکی فوتبال کشور که خاطرات درخشانی را با پیراهن تیم ملی از خود بر جای گذاشت،جان به جان آفرین تسلیم کرد.
فریبرز اسماعیلی پیشکسوت باشگاه های فوتبال استقلال و عقاب تهران در ۱۴ حضور خود با پیراهن تیم ملی ایران، موفق به زدن ۴ گل شده بود و در بازی های آسیایی ۱۹۶۶ میلادی تایلند هم عنوان نایب قهرمانی را به ویترین افتخارات خود اضافه کرد.
فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایرام این ضایعه را به خانواده بزرگ فوتبال و آحاد مردم تسلیت گفت و برای آن مرحوم طلب مغفرت و برای بازماندگان صبر جزیل از درگاه الهی مسالت دارد.
علی جباری ، بازیکن سابق تیم فوتبال استقلال تهران و همچنین بازیکن تیم ملی فوتبال ایران درباره درگذشت فریبرز اسماعیلی ملی پوش پیشین فوتبال گفت: ” از صبح که این خبر را شنیدم غصه دار شدم. او یک انسان بااخلاق و یک بازیکن فوق العاده تکنیکی بود. در چند سال اخیر هم با بیماری دست و پنجه نرم می کرد اما همواره با روحیه بالا او را می دیدیم. پس از حضور و درخشش نسل های اول باشگاه استقلال، وی جزو جوانانی بود که به جامعه معرفی شد. خاطرات زیبایی که اسماعیلی با پیراهن ملی هم در اذهان ثبت کرد فراموش نشدنی است.
جای خالی امثال اسماعیلی پرنشدنی است. آنها در فضایی در فوتبال چهره شدند که امکانات امروز نبود اما در عین حال،توانایی و شایستگی خود را بارها به منصه ظهور رساندند.امیدوارم خاطرات خوشی دیروز که این عزیزان برای مردم به یادگار گذاشتند برای جوانان امروز بازگو شود تا آنها بدانند با چه مشکلاتی چنین بزرگانی در فوتبال رشد کردند. “
همچنین حمید جاسمیان ، بازیکن سابق تیم فوتبال پرسولیس تهران نیز درباره درگذشت فریبرز اسماعیلی ، ملی پوش با اخلاق پیشین فوتبال کشور گفت:
” از شنیدن این خبر تلخ بسیار متاسف شدم. رفقای ما یکی یکی از بین مان می روند و وظیفه خود می دانم به خانواده محترم فریبرز عزیز تسلیت بگویم. من و فریبرز در باشگاه هم تیمی نبودیم اما از او خاطرات بسیار خوبی دارم. در اردوهای تیم ملی در کنار هم بودیم. او از نظر انسانی و اخلاقی فوق العاده شخصیت والایی بود. روحش شاد باشد. امیدوارم روزی برسد که وقتی چهره های پیشکسوت در قید حیات هستند از آنها بهره مند شویم.نکته مهم در سال ها حفظ احترام بین رقبا بود. ما در زمین مسابقات با هم رقبای جدی بودیم اما وقتی سوت پایان بازی زده می شد دوباره رفاقت ها شکل می گرفت و امیدوارم این فضا در فوتبال ما مورد توجه ویژه قرار بگیرد. جمله آخرم اینکه در فوتبال فقط خاطرات زیبا و احترام ها هست که باقی می ماند و این حرف من به نسل های جدیدتر است. “
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
