همه چیز درباره رئیسعلی دلواری مبارز ضد استعمار

• توفیق علائی، نویسنده و روزنامه نگار

امروز، سالروز شهادت رادمرد و آزادمرد بزرگ تاریخ ایران عزیز، رئیسعلی دلواری است، روزی که به روز مبارزه با استعمار پیر یعنی انگلیس معروف است.
رئیسعلی دلواری، مبارز مشروطه‌خواه و رهبر قیام جنوب در تنگستان و بوشهر علیه نیروهای بریتانیا در دورهٔ جنگ جهانی اول بود. شخصیتی که تن استعمارگران را به لرزه در آورده بود و با قیام خود فصل جدیدی از مبارزه با استعمار و استعمارگران آغاز کرد.

رئیسعلی آن جوان ۲۴ ساله با شروع نهضت مشروطیت، از جمله پیشگامان مشروطه‌خواه در جنوب ایران شد و همکاری نزدیکی با محافل انقلابی و عناصر مشروطه‌طلب در بوشهر، تنگستان و دشتی آغاز کرد.
دوران جوانی رئیسعلی مصادف بود با حضور گسترده استعمارگران انگلیسی در خلیج فارس و این امر باعث شد که وی با حضور در میان مردم تنگستان و رهبری ایشان قیام جنوب را قوت بخشد.

قیام مردم تنگستان به رهبری وی حدود هفت سال به طول انجامید و شایان ذکر است که دلیران تنگستانی در این مبارزه دو هدف عمده را دنبال می‌کردند، پاسداری از بوشهر، دشتستان و تنگستان به عنوان منطقه سکونت خود و همچنین جلوگیری از حرکت قوای بیگانه و استعمارگر به درون مرزهای ایران و دفاع از استقلال وطن.

اگرچه استعمار پیشینهٔ کهن دارد، اما از قرن‌های شانزدهم و هفدهم مفهوم جدید آغاز می‌شود. تاریخ استعمار را از دورهٔ باستان تاکنون می‌توان به چهار دوره تقسیم کرد که از دوره اول تا سوم مجموعاً به استعمار کهن معروفند که تعریف آنها در این مقال نمی گنجد و بحث امروز ما استعمار نو می باشد.

استعمار نو، مفهومی است که به روش‌هایی گفته می‌شود که پس از دوران استعمار کهن، برای تسلط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بر کشورها و بهره گرفتن از منابع مختلف آن‌ها بکار گرفته می‌شود و به عبارتی و به مفهوم امروزی معادل با امپریالیسم جهانی است.

یکی از عوامل مهم به پایان رسیدن استعمار کهن یا سنتی ورود اندیشه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جدید به مناطق مستعمره و همچنین گسترش جنبش‌های ضداستعماری بود که در ادامه استعمار کهن مجبور به بیرون کشیدن نیروهای نظامی و عوامل شناخته شده خود از مستعمره‌ها شد و با به قدرت رساندن هواداران داخلی، منافع خود را در این مناطق تأمین می کردند.

روش «نواستعماری» سبب می‌شود که کشورهای ضعیف با وجود استقلال سیاسی ظاهری، همچنان در مراحل اولیهٔ رشد اقتصادی در جا بزنند یا حتی روز به روز به عقب بروند، و در مقابل، کشورهای پیشرفته از بهره‌برداری منابع آنها و از راه دادوستد اقتصادی سودهای کلان و بادآورده بدست آورند که البته این سوء استفاده ها کما کان ادامه دارد.

اگر چه استعمار رسمی در کشورهای جهان بالاخص کشورهای اسلامی دیگر وجود ندارد، اما استعمار جدید، با بهره گیری از فناوری های نو و پیشرفته، مانند نشریات آنلاین، شبکه های ماهواره، اینترنت و فضاهای مجازی و با اغوا کردن و به طمع انداختن خصوصا جوانان در مورد مسائل جنسی، حمایت¬های مالی، تحصیلی، تامین هزینه¬های سفر به غرب و… با نقاب های رنگانگ و فریب دهنده و با بیان عبارت هایی همچون حفظ حقوق بشر، انساندوستی و… همچنان – شدیدا و همه جانبه – به فریبکاری در جهت تغییر فرهنگ، تغییر دین، سوء استفاده¬های جنسی، و نهایتا تهی¬سازی ملت¬ها از تمام وابستگی¬های عرقی، مذهبی و فرهنگی¬شان، به منظور تسلیم شدن بی¬چون و چرای آنان در برابر انواع هجوم استکبار و استعمار مشغول است.

اگر کمی به گذشته برگردیم می بینیم که مبلغین مسیحی (یا فرقه¬های تبشیری)، در قرن¬های گذشته، به بهانۀ تبلیغ مسیحیت و معرفی آموزه¬های حضرت عیسی (ع)، پیوسته جاده صاف کن حضور استعمار و استعمارگر در کشورهای شرقی، آفریقایی و خصوصاً کشورهای اسلامی بوده¬اند و اگر در آن مناطق منافعشان به خطر می افتاد به هیچ فردی رحم نمی کردند حتی مسیحی شدگان که در تاریخ از این نمونه ها فراوان یافت می شود.

مثلاً پاتریس لومومبا که در آن زمان یک تازه مسیحی بود و از بی¬دینی به مسیحیت وارد شده بود، در سال ۱۹۶۱ میلادی فقط و فقط به دلیل استقلال طلبی کشته شد یعنی می خواست در کشورش کنگو استقلال به وجود آورد!

برای نمونه می توانیم از ایالات متحده آمریکا نام ببریم که همواره مبلغان مسیحی خود را به اطراف جهان اعزام نموده و می-نماید که در سال ۱۹۴۳ میلادی جهت حفظ منافع خود، در کمال ناجوانمردی با بودائی¬های ویتنام همکاری کرد تا به دنبال آن بتواند حکومت استقلال طلب مسیحی این کشور را سرنگون سازد!
بارها دیده شده دولت¬هایی که میلیاردها دلار در راه ترویج مسیحیت و کلیسا خرج می¬کنند، اگر مسیحیان جدید و حکومت¬های آنان مطابق امیال و نقشه¬های سیاسی و استعماری آنان نباشد، حتی برای آن کشورها و ملل مسیحی شده نیز هیچ ارزشی قائل نیستند!

چه رسد به ملت¬ها و کشورهای با اکثریت مسلمان! کاملا هویداست که هدف این تبلیغ¬گران استعمارگر، فقط فریب مردم و جاده صاف کن راه برای اربابان خود یعنی- استعمار و استکبار جهانی – است و شک نداریم که اندکی به آموزه¬های حضرت عیسی (ع) و بنیان¬های اخلاقی مسیحیت حقیقی، پایبند نیستند!