گفت و گو با علیرضا فغانی : ما هم مثل همه مردم خانه‌نشین بودیم
در ایام شیوع کرونا، شرایط برای شما چطور بود؟ از قرنطینه و خانه‌نشینی خسته نشدید؟
ما هم مثل همه مردم خانه‌نشین بودیم و چاره دیگری هم نبود.
در استرالیا وضعیت جلوگیری از شیوع کرونا به چه شکل بود؟
شیوع کرونا در استرالیا کمی دیرتر از کشور‌های دیگر شروع شد و به نوعی با تأخیر به این کشور رسید، اما مسئولان کشور استرالیا به خوبی این بحران را کنترل کردند. آن‌ها مرز‌ها را به موقع بستند و از سوی دیگر، قرنطینه هم به خوبی با حمایت دولت از مردم شکل گرفت. آن‌ها راهکار خودشان را داشتند؛ مثلاً با اختصاص درصدی حقوق به کسانی که بیکار شده بودند یا در نظر گرفتن کمک هزینه اجاره مسکن یا عقب انداختن اقساط بانکی. این موارد رعایت و اجرا شد.
آیا فردی که به شما نزدیک باشد، درگیر این بیماری شد؟
خوشبختانه از نزدیکان من، کسی درگیر این بیماری نبود ولی من هم مثل همه مردم دنیا امیدوارم شرایط به حالت قبل برگردد.
حالا اوضاع را چطور می‌بینید؟
در حال حاضر مدارس در استان‌ها و شهر‌های استرالیا باز شده و حدود یک ماهی می‌شود فعالیت‌ها به جریان افتاده است. فاز‌های باز شدن شرایط قرنطینه اجرا شده و الان تقریباً اکثر مردم به کارهای‌شان برگشتند. فکر می‌کنم الان شیوع در استرالیا به چیزی در حد صفر رسیده است.
لیگ استرالیا چه زمانی آغاز می‌شود؟
به احتمال بسیار زیاد تصمیم بر این است که حدود ۳۰ بازی باقی مانده، در یک شهر مثل سیدنی به صورت مجتمع و متمرکز برگزار شود. البته این هفته تصمیم‌گیری نهایی انجام می‌شود. این طرحی است که در لیگ آمریکا هم صورت می‌گیرد و فدراسیون فوتبال استرالیا قصد دارد ادامه لیگ را به همان شکل دنبال کند.
فکر می‌کنید دنیا بعد از پایان کرونا به شرایط عادی خودش برمی‌گردد؟
نمی‌دانم چه اتفاقی رخ می‌دهد، اما شاید کرونا و این دوران تلنگری بود برای همه ما که قدر داشته‌های‌مان را بدانیم و شکرگزار باشیم و سعی کنیم از کنار هم بودن لذت ببریم.
با تعطیلی فوتبال چطور کنار آمدید؟
شرایط خودم که مثل بقیه مردم بود ولی خوبی‌هایی هم برایم داشت؛ مثلاً از روز اول شرایط برای فعالیت بدنی و تمرین برای همه مردم با رعایت اصول بهداشتی آزاد بود و خوشبختانه شرایط خوبی داشتیم تا بتوانیم روزی دو نوبت تمرین کامل انجام دهیم. اتفاقاً اغلب اوقات به همراه سپهر و بقیه اعضای خانواده، تمرین و فعالیت ورزشی را ادامه می‌دادیم و برای‌مان خاطرات خوبی ثبت شد و شرایط بدی هم نبود.
در این مدت فرصتی برای مطالعه بیشتر یا اخذ تصمیمات بزرگ‌تر مثل رسیدن به یک جایگاه جدید بعد از پایان دوران داوری نگرفتید؟ هدف‌گذاری‌ای برای آینده نکردید؟
البته این مدت قرنطینه به واسطه کرونا، زمان خوبی برای مطالعه آزاد و همچنین بررسی قوانین جدید داوری و فوتبال بود. در مورد سؤال شما هم باید بگویم در حال حاضر تمام تمرکزم روی داوری و بحث آینده فرزندانم است به همین خاطر بود که گفتم قرنطینه برای همه ما چندان هم بد نبود. خوشحالم که توانستم وقت بیشتری را همراه با خانواده و در کنار فرزندانم بگذرانم. فعلاً باید حرفه‌ام را دنبال کنم و در زمان بهتری به مسائل دیگر فکر کنم.
این روز‌ها بحث انتخابات فدراسیون فوتبال مطرح است. این امکان وجود دارد شما یک روزی به عنوان کاندیدای ریاست فدراسیون فوتبال ایران پا پیش بگذارید؟
بله، در حال حاضر بحث انتخابات فدراسیون فوتبال مطرح است ولی من هیچ برنامه و علاقه‌ای برای مدیریت در فوتبال ندارم؛ حتی به شما این را می‌گویم که در بخش داوری هم دوست ندارم وارد امور مدیریتی شوم هر چند بسیار خوشحالم که شرایط تغییرات و اصلاح در اساسنامه به گونه‌ای پیش می‌رود که افراد ورزشی و تحصیلکرده که جایگاه‌شان در این سمت‌ها و پست‌هاست، بالاخره می‌توانند در بحث مدیریت فوتبال کاندیدا شوند.
منظور شما، شیوه انتخابات است؟
من به طور کلی اعتقاد دارم روش و شیوه انتخابات و رأی‌گیری‌هایی که در مجمع‌های فوتبال به عنوان نماینده داوران دیدم، خالی از حضور چهره‌های ورزشی بود. شرایط به شکلی بود که انگار چهره‌های معتبر ورزشی شانس مدیریت در فوتبال را به دست نمی‌آورند مگر اینکه عزم جامعه و اعضای مجمع جزم شود که به یک شخص ورزشی رأی بدهند. البته همان زمان هم این اتفاق کمی بعید بود. حالا به نظر می‌رسد شرایط متفاوت شده و با تغییر و اصلاح اساسنامه می‌توان نسبت به رقم خوردن یکسری اتفاقات بهتر، امیدوار بود.
این‌طور به نظر می‌رسد که شما به کنفدراسیون فوتبال آسیا و کمیته‌های متفاوتش از جمله داوران نزدیک هستید. می‌توانید پیش‌بینی خودتان از زمان شروع دوباره مسابقات فوتبال در سطح بین‌المللی مثل لیگ قهرمانان آسیا یا مقدماتی جام جهانی را بگویید؟
مسابقات آسیایی هم به احتمال زیاد به صورت متمرکز در یک کشور برگزار می‌شود ولی من هم خبر دقیقی از تقویم و تاریخ واقعی مسابقات ندارم. باید منتظر انتشار تقویم کنفدراسیون فوتبال آسیا برای همه مسابقات بمانیم.
یکی از داوران کشورمان در همین مدت کوتاه، در مورد اشتباه بزرگ خودش در فصل قبل و در حاشیه بازی استقلال و صنعت نفت اعتراف‌هایی داشت که جنجال بزرگی درست کرد. به طور کلی این اعتراف‌ها در دنیای داوری و سطح بین‌المللی معتبر و روال است؟
من در این مورد بار‌ها صحبت کردم و باز هم می‌گویم بحث اشتباهات داوری همیشه بوده و هست. نمی‌توان گفت امروز بوده و فردا نیست ولی یک موضوع در این میان اهمیت دارد؛ اینکه عمدی در کار نیست تا یک داور اشتباه کند و مدتی بعد بخواهد به اشتباهش اعتراف کند. به اندازه کافی بر سر دیدارها، کارشناسی توسط کارشناسان صورت می‌گیرد و اشتباهات ریز و درشت داوران را می‌گیرند. در این وضعیت، صحبت و اعتراف و مصاحبه داوران فقط ایجاد حاشیه و تنش می‌کند و هیچ عایدی دیگری ندارد.
آیا برای شما هم پیش آمده که در یک بازی دچار اشتباه شده باشید و دنبال فرصتی برای اعتراف به این اشتباه باشید؟
من هم از این قاعده مستثنی نیستم و اشتباهاتی در طول دوران داوری خودم داشتم که اتفاقاً دوستان طرفدار فوتبال در فضای مجازی گاهی این اشتباهات را یادآوری می‌کنند؛ حتی دوستان رسانه‌ای هم به من لطف داشتند و همه موارد را در نشریات و رسانه‌ها منعکس کرده‌اند.
البته جنجال‌های فوتبال ایران به همین جا هم ختم نمی‌شود؛ مثلاً بحث شکایت ۸ میلیون دلاری مارک ویلموتس و پرداخت غرامت سنگین به این مربی هم مطرح است.
در حال حاضر که این مسائل و حاشیه‌های فوتبال و حیف و میل شدن این اعداد و ارقام را می‌بینم و می‌شنوم، بابت حق‌الزحمه‌ای که همیشه با منت به داوران پرداخت می‌شود، حسرت می‌خورم. این مبالغ که از بیت‌المال می‌رود، می‌توانست چه زیرساخت‌هایی برای فوتبال ملی و کشورمان به ارمغان بیاورد ولی می‌بینیم که با تصمیمات نادرست، باعث هدر رفتن این مبالغ و همچنین ایجاد حاشیه‌های زیادی برای فوتبال کشورمان می‌شود؛ حتی برای مسابقات جهانی قول پاداش‌هایی به ما دادند که عملی نشد و حالا باید خرج این مسائل شود.
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
