نحوه به وجود آمدن پانتومیم | تاریخچه پانتومیم

مجله اینترنتی کولاک ، مترجم؛ زهره زرگر

پانتومیم یک هنر نمایشی صحنه ای موزیکال است که ابتدا برای سرگرم کردن خانواده ها اجرا می شد. این هنر نمایشی ابتدا در انگلستان و محدوده کمی از ایرلند توسعه یافت و کم کم به کشورهای انگلیسی زبان رسید. پانتومیم معمولا داستان هایی بر مبنای قصه های آشنای تخیلی، فابل ها و یا فولکلورها بوده است. پانتومیم نمونه ای از یک اجرای تئاتری است که در آن تماشاچی ها همراه با آهنگ ها می خوانند و با بازیگران و اجرا کنندگان ارتباط برقرار می کنند. پانتومیم تاریخچه طولانی در تئاتر کلاسیک و فرهنگ غرب دارد. قسمت عمده ای از پیشرفت پانتومیم به اقتباس های آن از کمدیا دلآرته ایتالیا و همچنین اجراهای صحنه ای سنتی اروپایی و انگلیسی برمی گردد.

خارج از انگلستان پانتومیم را با حرکات مربوط به میمیک های صورت می شناختند. کلمه پانتومیم بر گرفته از کلمه یونانی ” پانتومیموس” است؛ پانتو به معنای همه و میموس به معنای رقصنده ای که همه نقش ها را بازی می کرد و روایت کل داستان بر عهده اوست. در آن زمان هنرمندان رومانیایی، برای الهام گرفتن، شروع به استفاده کردن از ژانرهای مختلف هنر یونانی ها مثل تراژدی ها کردند. اکثریت مردم بر این باورند که مهد هنر یونان است اما عده ای هم رومانی را در این امر با یونان شریک می دانند. پانتومیم در آن زمان بیشتر به دلیل محتوای اروتیک (ج ن س ی) و همچنین اثرگذار بودن رقص آن، مورد توجه بود. پانتومیم در رومانی بیشتر تحت تاثیر اسطوره ها و افسانه ها بود و اجرای آن به یک تک بازیگر مرد در یک لباس ابریشمی بلند سپرده می شد.

پانتومیم در خانه های کوچک شخصی و با تعداد کارکنان کم امکان اجرا داشت اما فقط به آن محدود نمی شد و در صحنه های با شکوه همراه با گروه های موسیقی درجه یک و گروه های کُر برجسته و گاهی با یک بازیگر کمکی هم اجرا می شد. تک رقصنده پانتومیم تمام رقص ها را می رقصید و تمام نقش های داستان را بازی می کرد؛ زبان دیالوگ گویی بازیگرهای پانتومیم بسیار ثقیل و سخت بود، تا آنجا که بیشتر به یک سخنرانی شبیه می شد. تفاوت پانتومیم با اجراهای میم در آن است که پانتومیم فاقد هرگونه زبان طنز شبیه با طنز فارس است؛ هرچند نمی توان گفت این نوع طنز در هیچ کدام از اجرا های پانتومیم وجود نداشته است. پانتومیم از ابتدای قرن یکم تا قرن ششم میلادی در رومانی بسیار محبوب شد به طوری که خیلی زود در سراسر امپراطوری اجرا می شد؛ یکی از مهم ترین دلایل محبوبیتش هم بدون کلام بودن آن بود. پانتومیم بیش از هر هنر دیگری موفق شد تا افسانه ها و اسطوره های رومانی را ترویج دهد و به شهرت برساند. رقص عنصر اصلی پانتومیم بود این امر به همراه متون اشعار آن دلایلی بودند تا هر چقدر پانتومیم در میان بیشتر مردم محبوب باشد، بین خیلی ها هم یک هنر نفرین شده باشد و باعث شود تا از برده ها برای اجرا و تمرین پانتومیم استفاده شود.

بعد از رنسانس، پانتومیم رومانی توانست تاثیرات زیادی روی فرهنگ و هنر اروپا داشته باشد، یکی از مهم ترین تاثیرات آن روی هنر رقص اروپا بود. پانتومیم توانست روی رقص باله اثر مهمی بگذارد و آن را از یک هنر سرگرم کننده صرف به یک هنر و رقص دراماتیک تبدیل کند.

مهمان های مشهور

در بسیاری از اجرا های پانتومیم سنتی، یک فرد مشهور مثلا بازیگر مشهور زمان خودش در پانتومیم شرکت می کرد و نقش اصلی را ایفا می کرد. در اجراهای مدرن پانتومیم هم این امر صورت می گیرد و یک بازیگر مشهور و به اصطلاح سلبریتی در آن حضور پیدا می کند؛ این امر معمولا به این دلیل صورت می گیرد تا اجرا، تماشاچی زیادی جذب کند و پانتومیم هم بیشتر و بهتر ترویج یابد. برای این کار هم داستان و متن اجرا تا قدری عوض می شد تا بازیگر مشهور بتواند همانطور که همیشه بوده و مردم دوستش داشته اند بازی کند تا پانتومیم مورد توجه بیشتر همگان قرار بگیرد.

نقش ها در پانتومیم

نقش های اصلی

۱: پسر اصلی: شخصیت اصلی داستان که معمولا قهرمان داستان است.

: مادر قهرمان داستانpanto dame :2

۳: شخصیت کمدی و داستانی اصلی: بازیگرانی که حرکت های فیزیکی نمایش را انجام می دهند که معمولا گروهی از کودکانی هستند که در جمعیت قرار گرفته اند.

۴: دختر اصلی: عشق شخصیت اصلی یا همان قهرمان داستان

۵: ویلیان: آنتاگونیست داستان، کسی که ضد قهرمان است که معمولا یک جادوگر یا شیطان است.

نقش های فرعی

۱: فرشته خوب یا زن دانا: کسی که در شرایط سخت به کمک قهرمان داستان می آید.

۲: حیوانات

۳: گروه کر: در بعضی از داستان های پانتومیم گروه کر و موسیقی هم نقش های جزئی دارند.

۴: رقصنده ها

منبع:

Wikipedia.com