ترک کدام گناه بهتر از انجام هزاران عمل نیک می باشد؟

در جهان معاصر ،انسان را در انتخاب کار و کسب مال به طور کلی آزاد و رها گذاشته‌اند و به وی اجازه می‌دهند که هم از راه‌های درست و هم از راه های باطلی چون ربا ،قماربازی،احتکار،بازار سیاه سازی و …به جمع ثروت بپردازد. بی آنکه برای حقوق دیگران ارزشی قائل شود و از پایمال کردن اصول اخلاقی و پی آمدهای اجتماعی ،سیاسی و اخروی آن دست بردارد.

حلال و حرام
رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود : ترک یک لقمه حرام در نزد خدا دوست داشتنی‌تر از دو هزار رکعت نماز مستحبی است.

بدیهی است این نوع برخوردها مشکلاتی همچون تورم، تکاثر و برده داری نوین و مفاسد اخلاقی و سیاسی را در پی دارد در چنین جامعه ای زندگی مشکل و طاقت فرسا می‌شود. انسان بودن لگدمال و ارزش‌های انسانی سرکوب می‌گردد.

کسب حرام

به دست آوردن منفعت از راه صنعت و حرفه و غیره است و اصل آن موجب منافع مالی است که حوائج جسمانی انسان را رفع می‌کند .وقتی این کسب در چارچوب قوانین دین باشد و بر طبق موازین الهی صورت گیرد حلال و در غیر این حرام می‌باشد.

وَلاَ تَأْکُلُواْ أَمْوَالَکُم بَیْنَکُم بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُواْ بِهَا إِلَی الْحُکَّامِ لِتَأْکُلُواْ فَرِیقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ

اموالتان را میان خودتان به ناروا مخورید و [به عنوان رشوه قسمتی از] آن را به قضات مدهید تا بخشی از اموال مردم را به گناه بخورید در حالی که خودتان [هم خوب] می‌دانید (بقره /۱۸۸)

در این آیه علاوه بر حکم کلی بر حرمت تصرف در مالی که به ناحق بدست آمده و یا هرگونه تجاوز به ناحق در مال دیگران، انگشت روی یک نمونه بارز “اکل مال به باطل” که “خوردن اموال مردم به ناحق” است گذاشته و بعضی از مردم ، آن را حق خود می‌شمرند به گمان اینکه به حکم قاضی ، آن را به چنگ آورده‌اند، و می‌فرماید : “برای خوردن قسمتی از اموال مردم به گناه ، بخشی از آن را به قضات ندهید در حالی که می‌دانید.”

۱- قرار گرفتن آیه مورد بحث بعد از آیات روزه (آیات ۱۸۲ – ۱۸۷) نشانه یک نوع همبستگی در میان این دو است ، در آنجا نهی از خوردن و آشامیدن به خاطر انجام یک عبادت الهی می‌کند، و در اینجا نهی از خوردن اموال مردم به ناحق که این هم نوع دیگری از روزه و ریاضت نفوس ‌ است ، و در واقع هر دو شاخه هائی از تقوا محسوب می‌شود، همان تقوایی که به عنوان هدف نهایی روزه معرفی شده است .
اگر انسان به حرام خواری عادت کرد و با در آمد های سیاه برج‌های سفید و سر به فلک کشیده احداث کرد ،باز هم سفیدی و سفید بختی و برکت زندگی را نخواهد دیدو طعم واقعی آرامش را نخواهد چشید

آثار مال حرام

عمر بیهوده

انسانی که بر سر دو راهی حلال و حرام ،حرام را انتخاب می‌کند خداوند او را به گونه ای سرگرم مادیات و هوی و هوس‌هایش می‌نماید که از عمرش نتواند به خوبی و در جهت رشد و کمال بهره ای ببرد.

روز و شب‌های چنین انسانی می‌گذرد ولی به واسطه‌ی افتادن در دام کسب حرام و از حرکت و رشد و سعادت محروم ماندن و تنها به تنوع‌ها و رنگ عوض کردن‌ها دل خوش می‌دارند.تا اینکه روزی مرغ بیچاره از قفس آتشین بدنش پر می‌کشد و این چیزی جز بی برکتی عمر نخواهد بود.

امام صادق(علیه السلام)می‌فرماید: هر کس مالی از راه غیر حلال به دست آورد ،خداوند ساختمان سازی و آب و گل را بر او مسلط می‌کند.

در واقع چنین شخصی پیوسته به دنبال تعهد و تکمیل وسایل زندگی مادی‌اش است و بدین گونه عمرش بدون آسودگی و آسایش به پایان می‌رسد.

سرمایه بیهوده

انسانی که از حرام روزی می‌خورد هیچ گاه سیری ندارد حال و روز این گروه بر خلاف عده ای است که به برکت کسب حلال ،استمرار و دوام نعمت‌های خدایی را حس کرده‌اند و با چشمان خود دیده و باور کرده‌اند که حتی اندکی مال حلال گره های بزرگ را باز می‌کند و آرامش و آسایش را برای اهلش به هدیه می‌آورد.

امام علی(علیه السلام)می‌فرماید:مال حرام رشد نمی‌کند و اگر رشدی هم داشته باشد در آن برکتی نخواهد بود.

آری اگر انسان به حرام خواری عادت کرد و با در آمد های سیاه برج‌های سفید و سر به فلک کشیده احداث کرد ،باز هم سفیدی و سفید بختی و برکت زندگی را نخواهد دیدو طعم واقعی آرامش را نخواهد چشید.

نمی‌دانم تا به حال پای درد دل انسان‌هایی که حلال و حرام فرقی برای آن‌ها ندارد نشسته‌اید یا نه؟غم و حسرت سر تا سر گفته‌ها و حتی نگاهشان را گرفته است آن‌ها به ظاهر مال و دارایی دارند ولی می‌نالند و می‌سوزند .در مقابل برخی دیگر را می‌بینی که با سختی لقمه ای نان حلال برای خانواده‌شان به ارمغان می‌آورند و با همان درآمد اندک چراغ آسایش خانه را روشن نگه می‌دارند .آیا این تفاوت‌ها را با چیزی به غیر از برکت و بی برکتی می‌توان توجیه کرد؟

نسل فاسد

پی آمدهای کسب حرام در وجود شخصی و زندگی فردی حرام خوار خلاصه نمی‌شود،او آب و دانه آلوده و فاسد به زن و فرزندش داده است و از این رو در نسل او نیز آثار شوم آن بر جا خواهد ماند.

امام صادق(علیه السلام)کسب حرام در نسل انسان خودش را نشان داده و ظاهر می‌شود.

به اجابت نرسیدن دعا
رسول خدا(صلی الله علیه وآله) فرمود: هرکس دوست دارد که دعایش مستجاب شود خوراک و کسبش را پاکیزه نماید.

همچنین آن حضرت به کسی که عرضه داشت ،دوست دارم دعایم مستجاب شود فرمود: خوراکت را پاکیزه کن و در شکمت حرام داخل مکن.

بطلان عبادت

مصرف حرام باعث بطلان عبادت می‌شود.مثال:

وضو با آب غصبی و با ابی که معلوم نیست صاحب ان راضی باشد یا نه حرام است.

اگر بخواهد پول حرام یا پولی که خمسش را نداده به حمامی بدهد ،غسل او باطل است.

اگر با عین پولی که خمس و زکات ان را نداده ملکی بخرد،تصرف او در آن ملک حرام و نمازش باطل است.
آن حضرت در حدیث دیگری می‌فرماید:ترک یک لقمه حرام در نزد خدا دوست داشتنی‌تر از دو هزار رکعت نماز مستحبی است
رسول خدا(صلی الله علیه وآله)می‌فرماید: هرکس مالی حرام کسب کند خدا نه صدقه او را می‌پذیرد و نه بنده آزاد کردن و نه حج گزاردن و نه عمره انجام دادن او را و به اندازه پاداش این اعمال برای او گناهانی سنگین  می‌نویسد و آنچه از وی پس از مرگش به جای بماند توشه راه جهنم او خواهد بود ،هر شخصی به حرام دست یابد و از ترس خدا آن را رها کند خداوند او را مورد دوستی و رحمت قرار می‌دهد و می‌فرماید تا او را به بهشت برند.

مردگی عبادت

تا به حال دیده ای انسان روی خاک نرم یا شن و ماسه خانه بسازد انسان عاقل هیچ گاه دست به چنین کاری نمی‌زند.زیرا این ساختمان نه تنها به پایان نخواهد رسید و سودی در بر نخواهد داشت ،بودجه و مصالح آن به هدر خواهد رفت.

پیامبر خاتم(صلی الله علیه وآله)می‌فرماید: پرستش همراه با تغذیه حرام ،همچون بنایی کردن ساختمان روی شن است.

آن حضرت در حدیث دیگری می‌فرماید:ترک یک لقمه حرام در نزد خدا دوست داشتنی‌تر از دو هزار رکعت نماز مستحبی است.

آری آن‌ها که ماهیت واقعی خود را زیر پرده ایمان و تقوی و حج و نماز و تلاوت قرآن پنهان می‌کنند و در واقع به اعمال حرام و کسب‌های فاسدی همچون کم کاری،گران فروشی ،ربا خواری،رشوه خواری و احتکار می‌پردازند.باید بدانند که تا دست از کج روی‌های خود برندارند عبادت‌هایشان همچون نشستن روی یخی است که زیر آفتاب تیر ماه قرار دارد.
منبع:الکوثر