آیا کسی در ایران به طاعون خیارکی مبتلا شده است؟ همه چیز درباره طاعون خیارکی

طاعون خیارکی یکی از انواع طاعون هاست و ناشی از عفونت باکتریایی است و می‌تواند کشنده باشد اما امکان درمان این بیماری با داروهای آنتی بیوتیک موجود وجود دارد. شاید شیوع طاعون خیارکی در قرن ۱۴ را بتوان مرگبارترین بیماری همه گیر شده یا اپیدمیک در طول تاریخ انسانی دانست. این بیماری در آسیای مرکزی شکل گرفته و در اواخر سال ۱۳۴۰ میلادی اروپا را درنوردید.

دانشمندان چینی اعلام کردند که سومین مورد از بیماری طاعون خیارکی را در این کشور تشخیص دادند. گزارش ها حاکی از آن است که یک دامدار به بیماری طاعون خیارکی مبتلا شده که در حال حاضر در قرنطینه و تحت مراقبت قرار دارد و از وضعیت جسمی پایداری برخوردار است.

ریشه طاعون خیارکی

طاعون خیارکی بیماری است که توسط جوندگان و کک‌ها به انسان منتقل می شد. بسیاری معتقدند گزیدن جوندگان به خصوص موشها باعث انتقال سریع این بیماری از طریق کک‌ها به انسان می‌شود. باکتری عامل این بیماری در بدن کک تکثیر شده و فضای معده او را به کلی اشغال می‌کند و در نهایت باعث مرگ آن به دلیل گرسنگی می‌شود.

این موضوع باعث می‌شود که کک حریصانه یک میزبان که می‌تواند انسان یا یک جونده باشد را نیش زده و تلاش بی نتیجه ای را برای فرو نشاندن گرسنگی خود انجام می‌دهد؛ سپس خونی که از بدن میزبان مکیده و با باکتری آغشته شده است را روی زخم استفراغ می‌کند؛ بدین ترتیب باکتری طاعون خیارکی میزبان جدیدی بدست می آورد و کک در اثر گرسنگی می‌میرد.

این طاعون یکی از سه نوع طاعون ناشی از عفونت باکتری Y. pestis است. معمولاً Y. pestis توسط کک‌های آلوده که روی حیوانات کوچک زندگی می‌کنند پخش می‌شود. علائم آن شامل تب، سردرد و استفراغ است. متداول‌ترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باسیل به وجود می‌آید. طاعون ابتدا باعث مرگ تعداد بسیار زیادی از موش‌ها می‌شود؛ بنابراین، کک‌ها به دنبال میزبان دیگر، به انسان‌ها یا حیوانات خانگی حمله کرده و باعث آلودگی آن‌ها می‌شوند.

علائم طاعون خیارکی

دورهٔ نهفتگی بیماری بین دو تا شش روز طول می‌کشد. سپس علایم اولیه، یعنی لرز و تب بالا، سرگیجه، درد شدید عضلات و مفاصل، کوفتگی و سر درد ظاهر می‌شوند. پس از ۲۴ ساعت، خیارک‌هایی بر روی بدن بیمار به‌وجود می‌آیند. خیارک‌ها غدد لنفاوی هستند که متورم شده‌اند. این خیارک‌ها معمولاً در اطراف ناحیهٔ نیش کک ظاهر می‌شوند و به تدریج بزرگ می‌شوند و بسیار دردناک و حساس هستند.

از علایم دیگر کم‌شدن آب بدن و عطش دایمی بیمار است. در صورتی که بیمار به ‌موقع تحت علاج قرار نگیرد، علایم هشدار دهنده‌ای همچون افزایش تعداد ضربان‌های قلب، آشفتگی و هذیان ظاهر می‌شوند. در این صورت بیمار پس از ۳۶ ساعت می‌میرد. البته بین ۲۰ تا ۴۰٪ این بیماران ممکن است به طور ناگهانی، پس از یک دورهٔ نقاهت طولانی، از مرگ نجات یابند.