طفلی به نام شادی تازه ترین اثر استاد محمدرضا شفیعی کدکنی + معرفی اثر

محمدرضا شفیعی کدکنی استاد ادبیات دانشگاه تهران و شاعر در مقدمه تازه‌ترین مجموعه شعر خود “طفلی به نام شادی” درباره سال‌های شاعری خود نوشته که در نوع خود جالب است. در ادامه مقدمه این کتاب را می‌خوانید: “در تمام مدّتِ شاعریِ من – که عمری شصت و چند ساله دارد – من همچنان آدم عقب‌مانده‌ای باقی مانده‌ام که نه “وزن” را رها کرده‌ام و نه “قافیه” را و نه “معنی” را، نه “عشق” را و نه “تأمّلاتِ وجودی” را و نه “ایران” را. برای اثباتِ عقب‌ماندگیِ یک شاعر سندی استوارتر ازین می‌توان یافت؟ آن‌هم در مملکتی که عقل اکثریتِ مردم آن به چشمشان است و چشمشان هم به روی صفحاتِ روزنامه…

به هر حال، جای تأسف است که من در طولِ مدّتِ شصت و اند سال شاعری، حتی برای نمونه، در یک مورد هم، نتوانستم وزن و قافیه و معنی و عشق و تأمّلاتِ وجودی و ایران را به کناری نهم و “آوانگارد” شوم. بدبختی ازین بالاتر؟

زندگیِ شعریِ من، از همان دورانِ کودکی – که از هفت‌سالگی شعر می‌گفته‌ام با وزن و قافیهٔ درست – به گونه‌ای بوده است که گاه در یک روز ده‌تا شعر گفته‌ام و گاه ماه‌ها گذشته است و از شعر خبری نشده است. من هیچ‌وقت به سراغِ شعر نرفته‌ام؛ همیشه او بوده است که به دیدار من شتافته و اختیار از من ربوده است.”

روز گذشته اعلام شد “طفلی به نام شادی”،‌ تازه‌ترین اثر محمدرضا شفیعی کدکنی، پس از یک هفته از انتشار به چاپ دوم رسید. این اثر مجموعه اشعار سال‌های ۷۶ به بعد این شاعر و پژوهشگر است. این مجموعه در حالی به چاپ دوم رسیده که در چاپ اول، با شمارگان هزار نسخه منتشر شده بود؛ همین موضوع سبب شد تا برخی از مخاطبان و اهالی فرهنگ نسبت به چاپ مجدد این مجموعه انتقاد کرده و آن را بازاریابی برای کتاب‌های ارزشمند توصیف کردند.

“طفلی به نام شادی” شامل پنج دفتر شعری شفیعی کدکنی با عناوین “زیر همین آسمان و روی همین خاک”، “هنگامه شکفتن و گفتن”، “از همیشه تا جاودان”، “شیپور اطلسی‌ها” و “در شب سردی که سرودی نداشت” است. عنوان کتاب از نام یکی از سروده‌های شفیعی کدکنی انتخاب شده است.

دفتر جدید مجموعه اشعار ۱۳۷۶ به بعد شفیعی کدکنی است. قبلاً نشر سخن دو مجموعه “آیینه‌ای برای صداها” (هفت دفتر شعر منتشر در سال‌های پیش از انقلاب) و “هزارهه دوم آهوی کوهی” (اشعار ۵۶ تا ۷۶) را از او منتشر کرده بود.