سرگذشت ایولین هارتلی دختر نوجوانی که ناپدید شد

در کنار رودخانه می سی سی پی در جنوب غربی ویسکانسین، شهر لاکراس قرار دارد. آنجا یک جامعه جذاب است و به عنوان یکی از مکان های مطلوب ایالت ویسکانسین برای زندگی به شمار می رود اما در ۲۴ اکتبر سال ۱۹۵۳ به یکباره شهرت مثبتش را از دست داد. دختر ۱۵ ساله ای به نام ایولین هارتلی که به عنوان پرستار کودک در خانه ها کار می کرد به یکباره ناپدید شد و دیگر هرگز دیده نشد.

ایولین هارتلی دانش آموز سال دوم دبیرستان بود. پدرش ریچارد هارتلی استاد زیست شناسی در کالج لاکراس و مادرش اتل، زنی خانه دار بود. در آن شب سرنوشت ساز، ایولین برای نگهداری از یک کودک ۲۰ ماهه به خانه یکی از استادان دیگر به نام ویگو راسموسن رفت. او یک شلوار جین قرمز، یک بلوز سفید، عینک و جوراب سفید پوشیده بود.

پدر و مادر ایولین معمولا در طول مدت پرستاری او از بچه ها، مدام با وی تماس می گرفتند. ریچارد هارتلی مدتی با خانه راسموسن تماس گرفت اما هیچ پاسخی دریافت نکرد. نگرانی اش باعث شد که به خانه راسموسن ها برود. هارتلی هر چه در زد پاسخی نیافت و متوجه شد که در هم قفل است. بالاخره پس از چند دقیقه پنجره زیرزمین را پیدا کرد و از طریق آن وارد خانه شد. او بسیار شوکه شد وقتی دید که هیچکس جز کودک که در اتاق بالا به خواب رفته در خانه نیست.

هارتلی بلافاصله پلیس را خبر کرد. پلیس ها خانه را جستجو کردند و یکی از کفش های ایولین و همچنین عینک شکسته او را یافتند. کفش دیگرش هم در قسمت دیگری از خانه افتاده بود و آغشته به خون بود. آنها چندین لکه خون دیگر در خانه پیدا کردند. پس از آنکه رد خون را دنبال کردند، متوجه شدند که لکه ها در حیاط و گاراژ هم دیده می شود. نظریه پلیس این بود که ایولین را در یک ماشین گذاشته و با خود برده اند.

جستجویی عظیم برای پیدا کردن ایولین هارتلی آغاز شد. داوطلبانی از سراسر شهر جمع شدند و گارد ملی و گشت هوایی نیز منظقه را به دنبال او گشتند. قایقران ها به دنبال کشف سرنخی از او به آبراه ها رفتند و دانش اموزان دبیرستان هم به این نیروها پیوستند به طوری که در چند روز اول بیش از ۲۰۰۰ نفر به دنبال ایولین هارتلی می گشتند.

پلیس به شکارچیان در این زمینه هشدار داد و از کشاورزان هم خواست تا زمین های زراعی خود را خوب بگردند. حتی گورها هم مورد بررسی قرار گرفتند تا اگر گوری تازه کنده شده و پیکر ایولین در آنجا نهفته شده است پیدا شود.

مقامات پلیس اعلام کردند که همه خودروها تحت بازرسی قرار خواهند گرفت و صندلی عقب همه ماشین ها را می گشتند تا لکه خون یا هر نشانه مشکوک دیگری را روی آنها پیدا کنند. ۴۰۰۰ برچسب چاپ شد تا ماشین هایی که بررسی شدند از ماشین هایی که نشدند قابل تشخیص باشند.

فرمانده پلیس دستور داد هر راننده ای که از جستجوی اجباری اجتناب کرد و هر وسیله نقلیه ای که مشکوک بود را گزارش دهند و همچنین همه اتومبیل هایی که برچسب اوکی را دارا نیستند بلافاصله باید بررسی شوند.

ریچارد و اتل هارتلی هرگونه اطلاعاتی از دخترشان را در معرض عموم قرار دادند و درخواست یاری کردند. مدت کوتاهی نگذشت که مردی با هارتلی دو تماس برقرار کرد و گفت که حاضر است اطلاعات مربوط به ایولین را به قیمت ۵۰۰ دلار پول نقد به آنها بفروشد. پلیس یک تله برای به دام انداختن تماس گیرنده تنظیم کرد. نتیجه موفقیت آمیز بود و یک مرد ۲۰ ساله به نام جک دافرین دستگیر شد.

همانطور که احتمالا حدس زدید، دافرین چیزی در مورد ایولین نمی دانست و به جرم تلاش برای اخاذی دستگیر شد و به زندان افتاد.

تعدادی از کاسبان محلی، سازمان ها و مردم پول جمع کردند تا بتواند کمکی برای بازگشت ایولین کرده باشند. خیلی زود ۶۶۰۰ دلار پول در این صندوق جمع شد. صدها نفر در ایستگاه پلیس بازرسی شدند اما هیچ سرنخی یافت نشد.

یک سال پس از ناپدید شدن ایولین هارتلی کلانتر رابرت اسکولین اعلام کرد که تقریبا ۱۲۰۰ نفر را مورد بازجویی قرار داده است. کارآگاه لئو کیم، این تعداد را به ۳۵۰۰ نفر رساند اما علیرغم تلاش های شبانه روزی آنها، هیچ نشانه ای پیدا نشد.

کارآگاه دیگری به نام جوزفسون سالها درگیر این پرونده بود. او بالاخره یک ژاکت و یک کفش تنیس نزدیک بزرگراه ۱۴ در ۱۰ مایلی جنوب شرقی لاکراس پیدا کرد که با خاکی که قبلا در اتاق خانه راسموسن ریخته بود هماهنگی داشت. او لباس ها را به کل منطقه نشان داد و درخواست کرد اگر کسی اطلاعاتی دارد پلیس را در جریان بگذارد اما باز هم هیچ کدام از تماس ها نتوانست اطلاعات مفیدی در اختیار پلیس قرار دهد و همه تلاش ها بی نتیجه ماند.

پرونده هارتلی در سال ۱۹۵۷ با یک شوک غیر منتظره مواجه شد. بدنسازی به نام گین که قبلا اعتراف به قتل دو زن کرده بود به عنوان مظنونی برای پرونده ایولین هارتلی شناخته شد زیرا هنگام ناپدید شدن ایولین او برای دیدن یکی از آشنایانش به لاکراس آمده بود.

پس از جستجو در اموال گین، هیچ سرنخی از وسایل ایولین پیدا نشد و گین هم دو بار در تست با دستگاه دروغ سنج اصرار داشت که ربطی به پرونده ایولین نداشته است. مقامات رسمی اعلام کردند که او در پرونده هارتلی مداخله نداشته اما باز هم بسیاری به او مشکوک بودند.
دو سال دیگر گذشت و در سال ۱۹۵۹ پرونده هارتلی کاملا بی نتیجه کنار گذاشته شد. سال ها گذشت و افراد بسیاری مسئولیت این قتل را به عهده گرفتند اما همه این اعترافات دروغین، بررسی و رد شد.

در سال ۱۹۷۱ مردی ۵۱ ساله به نام تامی تامپسون دستگیر شد. پس از بررسی های پلیس مشخص شد که تامپسون در سال ۱۹۵۳ به قربانی خود تجاوز کرد و او را به قتل رساند. همه خیال کردند قربانی اش همان ایولین هارتلی است اما در بررسی های پلیس مشخص شد که در زمان ناپدید شدن ایولین، تامپسون در زندان مینه سوتا بوده است.

در ۲۲ اکتبر سال ۱۹۷۸ یعنی درست ۲۵ سال پس از ناپدید شدن ایولین، پدر و مادرش ابراز کردند که همچنان امیدوارند بدانند دخترشان چه سرگذشتی داشته است. ناپدید شدن ایولین تا به امروز هنوز مساله ای حل نشده برای پلیس است.