نقد و بررسی فیلم «سال دوم دانشکده من» به کارگردانی رسول صدرعاملی

کیمیا خلج، مجله اینترنتی کولاک

نویسنده فیلم پرویز شهبازی است شهبازی نسل جوان را خوب می شناسد و هرکس با نگاه به کارنامه اش متوجه این موضوع می شود.

اما به نظر می رسد این شناخت در فیلم رسول صدرعاملی برای وقوع درام کم است و عملا در سطح باقی می ماند و فیلم تلاشی ناموفقی درباره زندگی دهه هفتادی ها است.
فیلم درباره زندگی دو دختر جوان دانشجو است که با دوستانشان راهی سفری می شوند.
و در طی سفر یکی از دخترها به کما می رود.
درست همین جاست که مخاطب با نقطه عطف بزرگی مواجه می شود اما مواجه شدن دیگر کاراکترها با این اتفاق آنقدر عادی و غیرقابل باور است که برای تماشاچی قابل هضم نیست.
دختر به کما رفته و دوستانش خیلی عادی چلوکباب می خورند طوری که انگار اتفاقی نیافتاده والدینش آنقدر سرد و عادی با این قضیه برخورد می کنند که شما به فاجعه اتفاق افتاده شک می کنید.
قصه آنقدر تکراری و قابل پیش بینی است که اگر نام پرویز شهبازی را در تیتراژ فیلم نبینید امکان ندارد به ذهنتان خطور کند که فیلمنامه را شهبازی نوشته پرویز شهبازی که تجربه ساخت و نگارش دو فیلم موفق “نفس عمیق” و “دربند” را درباره مسائل دختران در کارنامه کاری خود دارد در “سال دوم دانشکده من” نتوانسته قدرتمند ظاهر شود.
از همان سکانس های ابتدایی تا پایان فیلم قابل پیش بینی است برای مثال وقتی مهتاب به منصور می گوید که عاشق ماشین شاسی بلند است کاملا قابل پیش بینی است که علی باید سوار بر ماشین شاسی بلند مشکی به یکباره ظاهر می شود تا جرقه های ابتدایی بین او و مهتاب زده شود.

شخصیت ها در پرداخت دچار مشکل هستند به همین خاطر است که مخاطب معصومیت مهتاب را باور نمی کند و از همان اول مشخص است که مهتاب درگیر احساسی نسبت به علی است و آوا آنقدرها هم که باید برایش اهمیت ندارد.
کاراکترهای این فیلم دخترانی هستند که به جز فکر کردن به پسرها دغدغه دیگری ندارند.
کارگردانی صدرعاملی به نظر می رسد نسبت به دیگر آثارش بعد از گذشت سال ها غیر قابل درک است سکانس های اضافی که بودن و نبودنشان در پیشبرد قصه فرقی ندارد و گاهی آنقدر ناهمگون و بی ربط است که انگار به اجبار در فیلم جا شده اند.
صدرعاملی که در معرفی بازیگران جدید در کارهایش موفق بوده این بار نتوانسته آنطور که باید عمل کند و بازی دو چهره جدید فیلم ( سها نیاستی و فرشته ارسطویی) نمی تواند نوید ظهور ترانه علیدوستی یا پگاه آهنگرانی دیگری را بدهد.
در پایان، فیلم “سال دوم دانشکده من” بعد گذشت نُه سال دوری از سینما برای صدرعاملی موفقیت آمیز نیست.