همه چیز درمورد محبوب‌ترین غذای امریکایی‌ها
سگ قرمز پاسوخته ولی محبوب!
مجله اینترنتی کولاک، مترجم: پرویز فغفوری آذر
یک سوسیس کبابی، بخارپز یا سرخ شده، یک نان ساندویچی کوچک، اندکی سس فلفل یا کچاپ، شاید دو پر خیارشور و دیگر هیچ.
شما می‌توانید در هر استادیوم ورزشی یا هر غذاخوری سرراهی سیب‌زمینی سرخ شده بگیرید با همبرگر یا چیزبرگر، اما تنها غذایی که می‌توانید حتی در پیاده‌رو و روی چرخ‌های دستی اغذیه‌فروشی هم آن را بیابید، هات داگ است.
این غذای نمادین امریکایی که در تمام دنیا مشهور به «هات داگ» است و در استادیوم‌های ورزشی به صورت ساندویچ، در مهمانی‌های خانوادگی به صورت کبابی یا تجمعات مختلف مردمی، فروشی دیوانه‌وار دارد، در یک محل کاملا نامتعارف خلق شد؛ ساحل دریا.
اگر بگوییم هات‌داگ در سال ۱۸۶۰ و طی جنگ‌های داخلی امریکا خود را به هر دو طرف تحمیل کرد و باعث شکل‌گیری هویت جدید امریکایی شد، تعجب می‌کنید؟ تعجب نکنید، چون واقعیت دارد. هر دو طرف برای کشتن یکدیگر می‌جنگیدند و بر سر مناطق تحت نظارت و نوع پرچم اختلاف داشتند اما پای هات داگ که به میان می‌آمد، کاملا اتفاق نظر داشتند.
در حالی که مشغول جویدن این سوسیس هستید به این فکر کنید که زادگاه این نماد امریکا در پیاده‌روهای یکی از حومه‌های نیویورک ِ آن زمان بود و چسبیده به بروکلین فعلی. سواحل کٌنی (Coney Island).
چند روز پیش، زمانی که کل شهر نیویورک در حال عرق ریختن بود، وارد یک کوره آجرپزی شدم به نام متروی نیویورک! باور کنید واقعا گرم است، تا حدی که برای دمی آسایش و لذت بردن از نسیم خنک مجبور شد از آنجا فرار کنم به سواحل کٌنی.
پارک تفریحی بروکلین در کنار ساحل، ترکیبی از آشپزخانه و خوشگذرانی است به همراه چرخ و فلک و تاب و سرسره. تابلوی برخی غرفه‌های اغذیه‌فروشی هنوز هم چوبی است که همراه با شن و ماسه طلایی‌رنگ ساحل، شما را با خودش می‌برد تا یک قرن پیش.
قدم‌زنان در حال رفتن بودم که به یک صف طولانی برخوردم. انتهایش که خودم بودم و ابتدای آن می‌رسید به تابلویی چوبی که روی آن نوشته بود «غذای مشهور نیتان». آنها روی دیوار غرفه‌شان این نوشته را آویزان کرده بودند «اینجا شعبه اصلی است. مهم‌ترین فروشگاه سوسیس فرانکفورتر جهان از سال ۱۹۱۶».
این تنها اولین غرفه بود و هنوز با گرد شدن چشمانم از زور تعجب چند غرفه فاصله داشتم. چند غرفه دورتر به تابلوی دیگری برخوردم که نوشته بود «اینجا اصل هات داگ را به شما تقدیم می‌کنیم. سوسیس فلتمن. شروع به کار: ۱۸۶۷». چند غرفه پیاده‌روی و ۵۰ سال فرق معامله.
تا آن لحظه فکر می‌کردم «نیتان ۱۹۱۶» نفر اول باشد و طبیعتا تولیدکننده اصلی هات داگ. اما وقتی با مایکل کوئین (تاریخ‌نگار) درباره چارلز ال.فلتمن، یک مهاجر آلمانی که چند دهه قبل از «نیتان» هات داگ به مشتریانش ارائه می‌داد، صحبت کردم، نظرم عوض شد.
فلتمن در سال ۱۸۵۶ به امریکا آمد و مثل بسیاری از هموطنان خود سوسیس معروف فرانکفورتر را به امریکایی‌ها معرفی کرد. او در همان سال یک نانوایی در سواحل کُنی به راه انداخت و در کنار فروش نان، سوسیس‌های خودش را هم به مشتریانش می‌فروخت.
ریچارد اف. اسنو، سردبیر سابق مجله میراث امریکایی، به من گفت: طی آن سال‌ها و از اوایل دهه ۱۸۶۰ گسترش راه‌آهن باعث ورود مهاجران از گوشه و کنار به امریکا و سفر ساکنان امریکا به نقاط مختلف این کشور شده بود. آنها به فلتمن می‌گفتند: «از تو غذای گرم می‌خواهیم نه یه تکه گوشت نمک‌سود شده و سرد» به همین دلیل فلتمن از ۱۸۶۷ یک منقل زغالی برای کباب کردن سوسیس و یک اجاق فلزی برای گرم نگه داشتن نان درست کرد و شروع کرد به فروش سوسیس کباب شده داخل نان گرم به مشتریان و مسافران.
تابستان همان سال و در حالی که امریکا در حال بازسازی خود پس از اتمام جنگ داخلی بود، فلتمن همراه با چرخ اغذیه‌فروشی‌اش به بالا و پایین سواحل کٌنی می‌رفت و «هویج قرمز سواحل کنی» را به قیمت ۱۰ سنت می‌فروخت. این اصطلاح را آلمانی‌ها درمورد سوسیس کباب شده بدون نان به کار می‌بردند. طبیعی است که آلمانی‌ها بدون نوشیدنی هیچ‌چیزی را نمی‌خورند. آنها متخصص آبجوسازی هستند.
در سال ۱۸۷۱ فلتمن با خرید یک قطعه ساحلی کوچک در خیابان دهم غربی یک رستوران به نام «اقیانوس آرام فلتمن» راه‌اندازی کرد. در اواسط قرن بیستم این رستوران تبدیل شده بود به یک امپراطوری شامل ۹ رستوران، یک استخر برای شنا و یک استخر عمیق برای غواصی، چرخ و فلک، سالن‌های مختلف برای تئاتر و باله، تئاتر فضای باز، سونا و دیگر غرفه‌ها همراه با یک دهکده تفریحی به نام آلپ. طی این سال‌ها او یک بار هم میزبان ویلیام هاوارد تفت، بیست و هفتمین رئیس جمهوری امریکا، بود.
او حتی رئیس وقت راه‌آهن منطقه‌ای را قانع کرد زمان‌بندی قطارها را به صورتی تغییر دهد که مسافران بتوانند مدت بیشتری برای صرف شام در رستوران‌های او باشند.
او در روزهای اوجش در مجتمع خود می‌توانست تا ۴۰ هزار سوسیس برای ناهار بفروشد و برای شام هم یک وعده غذای دریایی برای مشتریانش در نظر می‌گرفت. فلتمن به عنوان یک مهاجر وارد امریکا شد و در سال ۱۹۱۰ به عنوان یک امریکایی ثروتمند درگذشت. پس از او اداره مجموعه رستوران‌هایش به فرزندانش چارلز و آلفرد رسید. آنها توانستند بیش از هزار نفر را به استخدام خود درآورند. در دهه ۱۹۲۰ فلتمن بزرگ‌ترین مجموعه رستوران‌های دنیا را داشت.
در اواسط قرن بیستم، خانواده فلتمن یک مهاجر لهستانی به نام نیتان هندرکر را استخدام کرد. پس از مدت‌ها کار کردن برای خانواده فلتمن، دو نفر از دوست نیتان او را راضی کردند تا اغذیه‌فروشی خود را باز کند. او ۳۰۰ دلار از خانواده همسرش قرض کرد و چند خیابان دورتر از کارفرمای قبلی‌اش، مغازه خود را باز کرد. نیتان اکثر شب‌ها برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها در اغذیه‌فروشی خودش می‌خوابید.
او برای جذب مشتری تنها یک راه داشت؛ فروش سوسیس به قیمتی ارزان‌تر از فلتمن‌ها. پس از دوره رکود بزرگ در امریکا و اندکی بعد از جنگ جهانی دوم، خانواده فلتمن تمام مایملک خود را در امریکا فروخت. صاحبان جدید، مجموعه فلتمن‌ها را در حالی تحویل گرفتند که مشتریان سوسیس‌هایشان هر روز بیشتر می‌شدند. مشتریان هنوز کیفیت فلتمن را به نیتان ترجیح می‌دادند.
بیایید کتاب تاریخ را ببندیم و برگردیم به زمان حال.
کویین و دو برادرش از نوادگان فلتمن‌ها هستند و در جنوب بروکلین بزرگ شده‌اند. سواحل کٌنی زمین بازی آنها بود. کویین در حالی که بزرگ می‌شد به راه‌اندازی یک مغازه با برادارانش فکر می‌کرد اما وقتی یکی از برادرانش (جیمی) در حمله به ساختمان‌های تجارت جهانی در سال ۲۰۰۱ کشته شد او و برادر باقیمانده‌اش (جو) تصمیم جالبی برای زنده نگه داشتن یاد جیمی گرفتند؛ احیای نام تجاری فلتمن.
خوش‌شانسی آنها اینجا بود که پدربزرگشان با یک کارمند سابق فلتمن‌ها که طرز تهیه ادویه مخلوط سوسیس فرانکفورتر را بلد بود، آشنایی داشت و او با مهربانی به آنها تهیه این سس را آموزش داد.
کویین در سال ۲۰۱۵ نام تجاری فلتمن را خرید و غرفه‌ای کوچک در محله شرقی سواحل کُنی باز کرد. او به سرعت پیشرفت کرد و نهایتا توانست در ماه می ۲۰۱۷ رستوران فلتمن را درست همان جایی باز کند که اولین رستوران فلتمن در سواحل کُنی باز شده بود.
کویین همان طور که در حال چرخاندن سوسیس‌ها روی زغال بود از من پرسید: «می‌خوای یه کبابی ِ داغ رو امتحان کنی؟» از او قول گرفتم خوشمزه باشد و البته بود. سوسیس ساخته شده از گوشت گاو به همراه مقدار مناسبی از ادویه مخلوط و بدون هرگونه افزودنی دیگر. او مقداری کلم بروکلی روی ظرف یک بار مصرف ریخت و با گوشه چشمش به سس خردل اشاره کرد. گفتم: «یعنی چی؟» گفت: «امتحانش ضرر نداره. دستورش محرمانه‌اس. هر کسی بلد نیست اینو بسازه» و حق با او بود. البته برای اولین بار ناامیدش کردم چون ترجیح دادم سوسیس را همان طور که هست بخورم و دومین سوسیس را با سس خردل خوردم که محشر بود.
فلتمن طی ۱۰ سال گذشته توسط The Daily Meal به عنوان یکی از بهترین هات داگ‌های امریکا به این صورت معرفی شده است: «اینجا چیزی غیر از هات‌داگ گیر نمی‌آید اما به احتمال زیاد بهترین هات داگ عمرتان را اینجا خواهید خورد.»
امروز در بیش از ۱۵۰۰ سوپرمارکت، از نیویورک تا کالیفرنیا، هات داگ فلتمن به فروش می‌رسد و طی هفته گذشته یک رکورد هم در گینس به ثبت رساند: تولید سوسیس به وزن ۳۶ کیلو (۷۵ پوند) و طول ۱٫۵ متر (۵ پا).
نیتان‌ها را فراموش نکنید. پشتکار و دستورالعمل سس مخفی آنها که از این مادربزرگ به آن مادربزرگ نقل شد، باعث شده آنها در حال حاضر در ۱۰ کشور و بیش از ۵۵ هزار سوپرمارکت در حال فروش محصولاتشان باشند.
چهارم جولای هر سال مسابقه بین‌المللی غذاخوری نیتان در سراسر امریکا برگزار می‌شود. اولین سری این مسابقه در سال ۱۹۷۲ برگزار شد. سود خالص محصولات نیتان در سال به ۴۰ میلیون دلار می‌رسد اما این برای تاکرو کوبایاشی، برنده ۶ مسابقه جهانی هات‌داگ‌خوری نیتان، معنای زیادی ندارد چون او سوسیس فلتمن را ترجیح می‌دهد.
اما شما لازم نیست به حرف کوبایاشی اکتفا کنید. فلتمن را می‌توانید در سوپرمارکت پیدا کنید و نیتان را می‌توانید در سراسر جهان سفارش دهید. بخورید و خودتان تصمیم بگیرید.
منبع: BBC
دریافت لینک کوتاه این نوشته:
|
کپی شد! |
