چگونه به استقبال بهار برویم؟

مهتاب دهقانی

اسفند که از راه می‌رسد، طبیعت، خانه تکانی می‌کند تا به استقبال بهار برود.

انگار این ماه خسته از سرمای سنگین زمستان است و در انتظار یک نسیم بهار، به دنبال یک جوانه کوچک بر شاخه درخت. چه حس خوبی است زدودن غبار یک زمستان طولانی از چهره خانه و شستن گوشه گوشه خانه به زلال انتظار شیرین. اسفند که می‌شود شمیم عطر دلکش بهار را دوره می‌کنیم و سلامی تازه را بارها در ترنم ذهنمان مرور می‌کنیم. اسفند که می‌آید، پر از خاطره می‌شویم و منتظر آمدن بهار تا کوچک‌ترین سیب را از درخت دل بچینیم و بر سفره‌ هفت سین بگذاریم.

از آن سوی پنجره آسمان، کارتی برای دعوت من و تو فرستاده‌اند به میهمانی طعمی از باغ بهشت. بوی عطر آلاله‌ها و زنبق‌ها می‌آید. زمین از زمستانی سرد توبه کرده است. نسیم مهربانی دوست می‌وزد. خورشید هم چادر طلایی رنگش را برای خانه تکانی به کمر می‌بندد. آسمان، آبی‌تر از ابرها می‌شود.

برای آمدن بهار به انتظار می‌نشینیم. چشم هایمان را بر آسمان تمنا می‌دوزیم تا نسیم حضورش را حس کنیم باید رشته انتظار را از صمیم قلب تا اوج آسمان اجابت بگشاییم.

قرار است چند روزی نباشیم. نشانی مان را می توانید از گل های آفتابگردان کناره جاده ها بپرسید. دوباره به پایان می رسیم و دوباره آغاز یک شروع. مسافر بی روح زمستان کم کم بار سفر می بندد و طراوت بهار جایش را می گیرد، به همین سادگی. باور کنید تنها لبخند است که می ماند و یاد خویشان و دوستان. دریغ نکنیم لبخند را تا دل هایمان همیشه بهاری بماند. با آغاز فصلی جدید، از نو آغاز کن. سنگ لوحی باش پاک، عاری از هرکینه.