درباره ۱۲ اصل قانون کارما چه می دانید؟

مجله اینترنتی کولاک: آیا تاکنون از خود پرسیده اید که چرا شانس برخی از انسان‌ها خوب و شانس برخی دیگر بد است؟ من هیچ وقت هوادار جدی فیزیک نبوده ام، اما قویاً معتقد هستم که نیوتن، فیزیکدان برجسته، درک ما از کیهان را کاملاً دگرگون کرد.

در میان تمام یافته‌های باور نکردنی نیوتن در جهان فیزیک، همیشه قانون سوم نیوتن درباره حرکت من را به خود جذب کرده است: “برای هر عملی یک واکنش مخالف و مساوی وجود دارد“. اگر صادق باشم، باید بگویم که کاربرد علمی این قانون من را به خود جذب نکرده است، بلکه کاربرد اجتماعی قانون علت و معلول موجب علاقمندی من به آن شده است.

ما انسان‌ها وقتی به تفکر، سخن رانی یا عمل اقدام می‌کنیم، در واقع نیرویی را به راه می‌اندازیم که ناچاراً جامعه به نوعی در برابر آن واکنش نشان می‌دهد. نیروی بازگشتی می‌تواند به نحوی تغییر کرده، دستکاری شده یا به تعویق انداخته شود، اما حذف بازگشت آن نیرو تقریباً غیر ممکن است. به عبارت دیگر، شخص نمی‌تواند از عواقب اعمال خود، چه خوب و چه بد، فرار کند.

بسیاری از انسان‌ها این قانون اجتماعی علت و معلولی را به نام “قانون کارما” طبقه بندی می‌کنند، اما تعداد اندکی مفهوم واقعی این کلمه سانسکریت باستانی را درک کرده ایم. کارما یکی از اجزای اصلی مذهب‌های گوناگوانی از قبیل: هندوئیسم، بودیسم، تائویسم، سیکیسم و جینیسم است. کارما به معنی عمل و هدف می‌آید. یک عمل خوب که با اهداف خوب انجام می‌شود، کارمای خوبی را پدید می‌آورد، در حالی که قضیه در مورد عمل بد با اهداف بد، نتیجه کاملاً برعکسی را به دنبال دارد.

ورای قانون علت و معلول، برای بسیاری از انسان‌ها کارما نوعی مفهوم انتزاعی است. اغلب انسان‌ها کارما را در ساده‌ترین شکل آن درک کرده اند: آنچه که انجام می‌دهی به خودت برمی گردد. اما همانطور که قانون سوم حرکت نیوتن با دو قانون دیگر حرکت همراه است، قانون علت و معلول هم تنها یکی از قوانین کارمایی را شکل می‌دهد. در حقیقت، ۱۲ قانون کارما وجود دارند. هریک از این قوانین ما را تشویق می‌کنند تا دیدگاهی مثبت‌تر نسبت به زندگی داشته و در جستجوی خوشبختی باشیم.

درک ۱۲ قانون کارما کمک کرده تا من زندگی خودم را بهبود بخشم و زندگی کردن در لحظه و برای لحظه را یاد بگیرم. پس در اینجا این ۱۲ قانون را با شما در میان می‌گذارم، تا بتوانید زندگی خود را بیش از پیش سر و سامان دهید.

قانون بزرگ، که به نام قانون علت و معلول هم شناخته می‌شود، مشهورترین قانون کارمایی است. به زبان ساده بگویم، هر فکر و عملی را که در جهان انجام می‌دهید، عواقبی را به دنبال خواهد داشت (چه خوب و چه بد).

زندگی اتفاق صرف نیست، بلکه به مشارکت ما نیاز دارد. زندگی کنونی ما به واسطه مقاصد خود ما ساخته شده است. افراد و محیطی را که انتخاب می‌کنیم تا در اطراف ما حضور داشته باشند، به بخشی از ما تبدیل می‌شوند، پس باید ما خودمان باشیم و اطراف خود را با آنچه که می‌خواهیم، پر کنیم.

ما نمی‌توانیم چیزی را که انکار می‌کنیم، تغییر دهیم. با قبول و تشخیص اینکه در زندگی ما نیز چیز‌های منفی وجود دارند، می‌توانیم تغییراتی را در آن‌ها به وجود آوریم.

قانون کارمای دیگری که در اینجا بررسی می کنیم، قانون مسئولیت است. یعنی ما توانایی تغییر دیدگاه خود نسبت به زندگی خویش را داریم. اگر بخواهیم بعضی از ابعاد زندگی خودمان را تغییر دهیم، باید اول ذهنیت خود را تغییر دهیم. در این خصوص گفته‌ای وجود دارد که اشاره به آن در اینجا خالی از لطف نیست: “اگر چیزی را دوست نداری، تغییرش بده. اما اگر توانایی تغییر آن را نداری، شیوه نگرش خود نسبت به آن را تغییر بده”.

گذشته، حا و آینده ما تماماً با یکدیگر مرتبط هستند. در انجام یک وظیفه، اقدام نکردن (اول، میانه یا آخر) اهمیت بیشتری نسبت به دیگر اقدامات دارد. تمام این‌ها از ضرورت، اهمیت و بایستگی یکسانی برخوردارند.

ما نمی‌توانیم به افکار و اعمال منفی خود ادامه دهیم و انتظار داشته باشیم به رشد شخصی و عاطفی دست یابیم.بلکه باید به طور کامل بر اهدافی دلخواه خود تمرکز کنیم و برای احقاق شان تلاش نماییم.

خوشرویی و بخشندگی یک قانون کارما به شمار می آید. ما نمی‌توانیم فقط گفته‌ها را بگوییم، بلکه باید مسیر‌ها را طی کنیم. اگر شما ادعا دارید که یک اعتقاد خاص برای شما دارای ارزش است، باید زندگی خود را مطابق آن اعتقاد تنظیم کنید. رشد شخصی واقعی را تنها از طریق زندگی کردن با سرشتی از خود گذشته می‌توان کسب کرد.