چه کسی آسانسور را اختراع کرد؟

مجله اینترنتی کولاک ، محمد سیمری: فکر ساختن آسانسور، به یک شخص تعلق ندارد؛ بلکه ساختن آن پس از مدتی طولانی امکان پذیر شد. این بدان علت است که اصول ساختمان آسانسور از صدها سال پیش عملا به کار گرفته شده بود.

یونانیان باستان، طرز بالا کشیدن اشیاء را با استفاده از قرقره و چرخ بالابر، می دانستند. قرقره، چرخ شیارداری است که ریسمانی در آن می افتد و به حرکتش در می آورد. چرخ بالابر، دستگاهی است با یک چرخ یا طبلک عریض که ریسمانی به دور طبلک می پیچد یا از آن باز می شود. با گذراندن ریسمان از یک قرقره،می توان بار یا وزنه ای را بالا و پایین کشید.

در سده ی هفدهم، یک “صندلی پرنده” اختراع شد. هدف از ساختن این صندلی، رساندن مردم به طبقات بالای خانه ها و اداره ها بود، و در ساختمانش از چندین وزنه و قرقره استفاده می شد. صندلی و طناب و قرقره وزنه هایش در بیرون از ساختمان قرار داشتند. “صندلی پرنده” هرگز با استقبال گسترده ی مردم روبه رو نشد.

در نیمه ی نخست سده ی نوزدهم، استفاده از آسانسور، عملا آغاز شده بود ولی بیشتر برای انتقال بار از بالا با پایین یا برعکس بود. برای به گردش درآوردن طبلک های بالابر این گونه آسانسورها از نیروی بخار استفاده می شد.

آنچه مردم را بیش از هر خطری نگران می کرد، ترس شان از این بود که طناب نگهدارنده ی آسانسور پاره شود و آن ها را به زمین بکوبد! در همین سال ها بود که شخضی به نام “الیشا اوتیس” دستگاهی برای جلوگیری از وقوع چنین فاجعه ای ساخت، و موجب توجه سریع مردم به آسانسور و استفاده از آن شد. همچنین، در این سال ها استفاده از نیروی هیدرولیک یا همان مایع تحت فشار برای بالا و پایین بردن آسانسور آغاز شد.

آسانسور برقی، که امروزه مورد استفاده ی ما است، اختراع یک مهندس آلمانی به نام ” ورنرفون زیمنس” است.