تلاوت کدام سوره سبب شفای هر دردی می شود؟

سوره فاتحه یا حمد نخستین سوره قرآن کریم، ملقب به ام الکتاب است و در جزء یک قرآن قرار دارد. این سوره از سوره‌های «قصار» است که در عین اختصار بنا بر روایات در معنا بزرگ و اساس قرآن است. سوره فاتحه در نماز‌های واجب و مستحب خوانده می‌شود و محتوای اصلی آن توحید و سپاس خداوند است.

روایات زیادی در فضیلت و اهمیت این سوره آورده شده است؛ بر اساس روایتی جبرئیل به پیامبر اسلام (ص) فرموده است: نزول این سوره باعث عدم نزول عذاب بر امت اسلام خواهد شد و در روایتی دیگر آمده آن را شفای هر دردی دانسته اند.

امام علی (ع) از پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند که سوره حمد از گنج‌های عرش الهی بوده و خداوند آن را به پیامبرش اختصاص داده است و او را با هیچ پیامبری شریک نساخت؛ جز بسم الله که فقط آن را به سلیمان داد… هر کسی با اعتقاد به دوستی و پیروی محمد و آل پاکش حمد را بخواند، در مقابل هر حرف آن حسنه‌ای به او عطا می‌کنند که بهتر است از دنیا و آنچه در آن هست.

پیامبر (ص) سوره فاتحه را بهترین سوره قرآن دانسته و فرموده است: در تورات و انجیل و زبور و قرآن، سوره‌ای مانند آن نازل نشده است. بنا بر حدیث دیگری از پیامبر (ص) ثواب قرائت سوره فاتحه برابر با ثواب قرائت دو سوم قرآن و ثواب صدقه‌دادن به همه مؤمنان است.

امام جعفر صادق (ع) هم درباره سوره فاتحه فرموده است: هر کس آن را قرائت کند خداوند راه رسیدن به خیر دنیا و آخرت را برای او باز می‌کند. او همچنین فرموده است که اسم اعظم خدا در این سوره تقسیم شده است. همچنین شیخ مفید نقل می‌کند؛ پیامبر (ص) در پاسخ به پرسشی درباره پاداش قرائت سوره فاتحه، ثواب آن را برابر با پاداش قرائت همه کتاب‌های آسمانی معرفی کرده است.

متن سوره حمد همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ﴿١﴾

به نام خدای بخشاینده مهربان

اَلْحَمْدُ لِلَّـهِ رَ‌بِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾

ستایش خدا را که پروردگار جهانیان (٢)

الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ ﴿٣﴾

 خداوند رحمتگر مهربان (٣)

مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ ﴿۴﴾

 مالک و پادشاه‏ روز جزا است‏ (۴)

إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ ﴿۵﴾

 تو را مى‏ پرستیم تنها و بس بجز تو نجوییم یارى ز کس (۵)

اهْدِنَا الصِّرَ‌اطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿۶﴾

 به راه راست ما را راهبر باش (۶)

صِرَ‌اطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لَا الضَّالِّینَ ﴿٧﴾

 راه آنهایى که برخوردارشان کرده ‏اى همانان که نه درخور خشم ‏اند و نه گمگشتگان (٧)