دانلود اولین آلبوم روزبه بمانی به نام «کجا باید برم»+شعر و متن آهنگ ها

روزبه بمانی شاعر بسیاری از آهنگ های مشهور پاپ چند سال اخیر اولین آلبوم خود را منتشر کرد. این آلبوم «کجا باید برم» نام دارد. برگرفته از قطعه ای به همین نام که روزبه بمانی در فیلم «لاتاری» آن را خوانده بود. اشعار روزبه بمانی چند وقتی به دلیل ممنوع الکار بودن بدون نام در بسیاری از آلبوم های موسیقی استفاده می شد.

بمانی در همین خصوص پستی در صفحه اینستاگرامی خود منتشر کرد. او ضمن گلایه از عمری که به بی‌اسمی رفت، از انتشار اولین آلبوم شخصی‌اش در آستانه چهل سالگی خبر داد.

او در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«بالاخره بعد از چند سال آلبوم اولم آماده شد، آلبومی که می‌تونست سال‌ها پیش منتشر شه نه در آستانه‌ چهل سالگیم اگه این همه سال از عمرم به بی‌اسمی نمی‌رفت. بگذریم…

تشکر می‌کنم از تمام دوستانم که برای این آلبوم شاید از خودم بیشتر زحمت کشیدن و شما همراهانی که همیشه ازم حمایت کردید حتی با نقداتون تو سال‌هایی که سخت گذشت.»

اشعار این آلبوم بعد از انتشار در همین پست خبری منتشر می شوند. سایت مجله کولاک از دوستداران موسیقی تقاضا دارد برای حمایت از صاحب اثر، آلبوم را به صورت قانونی خریداری کنند.

 

 

 

 

آهنگ تمرین تنهایی روزبه بمانی

هر دو این زندگی رو سوزوندیم

هر دو از این خیالمون تخته

تو رو شاید یه روز بخشیدم

ولی بخشیدنِ خودم سخته

همه چی داشتیم و بد بودیم

فکر کردیم این یه تضمینه

همه چی رو به باد دادیم رفت

همه چی داشتن بدیش اینه

تو از من چی رو میگیری

همین حسی که بخشیدی

چه فردایی توو رویاته

که امروز اونو فهمیدی

من از تو چی رو میگیرم

که تن میدی به تبعیدم

نرو دنبالِ آرامش

من این حسو بهت میدم

شریکِ سقفِ هم بودن

دلیلِ موندگاری نیست

تو دنیایِ منی اما

به دنیا اعتباری نیست

شریکِ سقفِ هم بودن

دلیلِ موندگاری نیست

تو دنیایِ منی اما

به دنیا اعتباری نیست

سراب پیشِ  چشماتو

یه اقیانوس میبینی

منو که ماهِ تو بودم

داری فانوس میبینی

نمیدونم تو چی میخوای

از این تمرینِ تنهایی

از اینکه نیستی با من

ولی با من همینجایی

شریکِ سقفِ هم بودن

دلیلِ موندگاری نیست

تو دنیایِ منی اما

به دنیا اعتباری نیست

شریکِ سقفِ هم بودن

دلیلِ موندگاری نیست

تو دنیایِ منی اما

به دنیا اعتباری نیست

 

آهنگ عاشقی روزبه بمانی

وقتی زلیخا میشوی از ناز میترسم

من یوسفم ، از دکمه هایِ باز میترسم

تضمینِ برگشتن به خانه جَلد بودن نیست

من از همینجا شد که از پرواز میترسم

جوری عاشقِ منی ، که خودم حس میکنم

با من از زمین جدایی

وقتی که دورم ازت ، تا نگیری دستمو

حالِ دریا زده هایی

جوری عاشقِ توام ، که واسه من صورتت

به یه آیینه شبیهه

وقتی که دورم ازت ، این اتاقا واسه من

به قرنطینه شبیهه

حسی که دارم بهت ، حسِ تشنگی

حسِ بارونه با ابرا

حسِ فانوسیه که ، روشنه تمامِ عمر

تا یه شب نترسه دریا

وقتی با همیم ، قلبم میکوبه

قحطی هم بیاد ، حالِ من خوبه

فرقی نداره کجایِ دنیایی

وقتی با همیم ، شکلِ یه باغم

دریا خونمه ، جنگل اتاقم

فرقی نداره کجایِ دنیاییم

حسی که دارم بهت ، حسِ تشنگی

حسِ بارونه با ابرا

حسِ فانوسیه که ، روشنه تمامِ عمر

تا یه شب نترسه دریا

وقتی با همیم ، قلبم میکوبه

قحطی هم بیاد ، حالِ من خوبه

فرقی نداره کجایِ دنیایی

وقتی با همیم ، شکلِ یه باغم

دریا خونمه ، جنگل اتاقم

فرقی نداره کجایِ دنیاییم

فرقی نداره کجایِ دنیاییم

فرقی نداره کجایِ دنیاییم

 

آهنگ من حافظم روزبه بمانی

غمگین ترین ترانه هایِ جهان را سرودم

از من یه من یه غیرِ همین غم نمیرسد

شاعر شدم که فکرِ تو را باز تر کنم

زورم به فکرِ مشتِ خودم هم نمیرسد

من یه شاعر شدم که بعد از تو

عشقو با مرگ زندگی کرده

درد دادی به من که شاعر شم

آخه ابزارِ شاعری درده

چشمای تو یعنی ، دریای سینه ریز

یعنی یه برکه با آرایشِ غلیظ

چشمای تو یعنی ، آیینه ی خودم

من بی چِشای تو شاعر نمیشدم

حستو ازم نگیر ، که از هوای تو بگم

من ترانه خون شدم ، که از چِشای تو بگم

چشمای تو غزل ، سکوتِ تو یه مثنوی

من حافظم اگه ، ترانمو تو بشنوی

وقتی کنارمی ، از زندگی پرم

از بس کنارِ تو ، دور از تصورم

جز توو خیال تو ، سفر نمیکنم

زیباتر از تو رو ، باور نمیکنم

حستو ازم نگیر ، که از هوای تو بگم

من ترانه خون شدم ، که از چِشای تو بگم

چشمای تو غزل ، سکوتِ تو یه مثنوی

من حافظم اگه ، ترانمو تو بشنوی

حستو ازم نگیر ، که از هوای تو بگم

من ترانه خون شدم ، که از چِشای تو بگم

چشمای تو غزل ، سکوتِ تو یه مثنوی

من حافظم اگه ، ترانمو تو بشنوی

 

آهنگ شلیک روزبه بمانی

گنجشک ترین آدم او من شده بودم

او دغدغه اش بود مرا باز بگیرد

حرصش که درآمد بدنم خون به جگر شد

من سیب شدم ، بلکه مرا گاز بگیرد

می آمد و میدید مرا ، مثلِ دو تا دوست

من را به دلش یکسره نزدیک نمیکرد

در جوخه یِ اعدامِ من بی همه چیزش

می آمد و پا میشد و شلیک نمیکرد

دیوونتم با اینکه فهمیدم یه عمره

این رابطه از سمتِ تو عاشق نداره

انقد نگو احساست از دیوونگیته

احساس اسمش روشه چون منطق نداره

من آرزویی غیرِ احساست ندارم

از بس که رویامو بهت نزدیک کردم

یک بار که دنبالِ ردت رفته بودم

من به خودم از پشتِ سر شلیک کردم

حالِ من حال اون آدم زخمیه

که خودش دیده زخمش چقدر کاریه

اما جایی نمیره ، خوش نشسته بمیره

من بمیرم بمونم تهش عاشقم

این تو این حسم این عشقم این منطقم

تا تو باشی همینم ، تا تو باشی همینم

میری ببینی جاتو با کی میشه پُر کرد

با اینکه این دوری تحمل کردنی نیست

تو انقدر بودی کنارِ من بفهمی

جایِ کسی با هیچ کس پُر کردنی نیست

حالِ من حال اون آدم زخمیه

که خودش دیده زخمش چقدر کاریه

اما جایی نمیره ، خوش نشسته بمیره

من بمیرم بمونم تهش عاشقم

این تو این حسم این عشقم این منطقم

تا تو باشی همینم ، تا تو باشی همینم

 

آهنگ به من نگو عاشق روزبه بمانی

تو رو بیچاره کنه پایِ خودش که چی بشه؟

خودشو پایِ تو بیچاره کنه عاشقته

اون که دکمه هایِ پیرهنتو میبنده نه

اون که پیراهنتو پاره کنه عاشقته

به من نگو عاشق ، به من که ترسیدم

به من که روزای پس تو رو هم دیدم

به من نگو عاشق ، به این منِ پاسوز

به من که تونستم ، نبینمت یک روز

نه رفتی از قلبم ، نه کم شد از دردم

نه مُردم از دوریت ، نه زندگی کردم

میسوزم ، از اینکه غمگینی

چرا یه شب حالِ منو نمیبینی

بیزارم ، از اون منِ سابق

تو رو خدا دیگه به من نگو عاشق

میسوزم ، از اینکه غمگینی

چرا یه شب حالِ منو نمیبینی

بیزارم ، از اون منِ سابق

تو رو خدا دیگه به من نگو عاشق

با اینکه داغونی ، با اینکه دلگیری

تاوانِ زخماتو ، از من نمیگیری

گفتی نباشی هم ، سَر میکنی با من

رفتی و سَر کردی ، عاشق تویی یا من؟

میسوزم ، از اینکه غمگینی

چرا یه شب حالِ منو نمیبینی

بیزارم ، از اون منِ سابق

تو رو خدا دیگه به من نگو عاشق

میسوزم ، از اینکه غمگینی

چرا یه شب حالِ منو نمیبینی

بیزارم ، از اون منِ سابق

تو رو خدا دیگه به من نگو عاشق

 

آهنگ خونه قدیمی روزبه بمانی

واسه تاثیر این قرصاست ، دارم دیوونه تر میشم

با رویایِ تو میخوابم ، دارم بازم پدر میشم

پیِ همخونه میگردم ، واسه درمونِ این سردی

یه زن که کوهِ آتیشه ، تو اون زن باش اگه مردی

خونه اون خونه یِ قدیمی نیست

منم و یک اتاق کمبودم

خیلی چیزا عوض شده اما

من همونم که عاشقت بودم

عاشقت بودم

من همونم که شعر میگفتم

تا بفهمی چقدر بی رحمی

لعنتی چند قرنو خوندی که

انقدر شعرو خوب میفهمی

میفهمی ، میفهمی

سقوطم از چِشایِ تو

چه مرگِ شاعرانه ای میشه

نفس بکش ، به یادِ من

ببین عجب ترانه ای میشه

سقوطم از چِشایِ تو

چه مرگِ شاعرانه ای میشه

نفس بکش ، به یادِ من

ببین عجب ترانه ای میشه

عجب ترانه ای میشه

هر چیزی که تو چیدی توو خونه

از حضورت هنوز لبریزه

فنجونِ قهوت از شبِ آخر

چند ساله دست نخورده رو میزه

چند ساله ، چند ساله

بعدِ تو کارِ دائمم هر روز

دورِ یه دنیا خط کشیدن شد

جایِ لبای تو رو این فنجون

یک عمر خطِ قرمزِ من شد

کارِ من شکستن شد

سقوطم از چِشایِ تو

چه مرگِ شاعرانه ای میشه

نفس بکش ، کنارِ من

ببین عجب ترانه ای میشه

سقوطم از چِشایِ تو

چه مرگِ شاعرانه ای میشه

نفس بکش ، به یادِ من

ببین عجب ترانه ای میشه

عجب ترانه ای میشه

 

آهنگ چالوس روزبه بمانی

پاییز که میشه دلم آشوب میشه

پاییز من بدجور دلگیرم همیشه

انقد با تو زندگی کردم توو این فصل

حس میکنم پاییز میمیرم همیشه

چِشاتو بگیرم یه روز از خودم

صداتو صداتو چه باید کنم ؟

اصلا راه که میرم توو هر جایِ شهر

هواتو هواتو چه باید کنم؟

هواتو بگیرم یه روز از خودم

دارم دورِ قلبم قفس میکشم

یقین دارم عطرت توو اون نقطه هست

توو هرجا که راحت نفس میکشم

به چی فکر کنم تووی تنهاییام

که سمتِ تو یک شب حواسم نره

چه رختی بپوشم توو روزای سرد

که عطرِ تو تووی لباسم نره

به غیر از تو باید به چی فکر کنم؟

توو چالوس وقتی که بارونیه

بدونِ تو لعنت به این جاده ها

که هر چهار فصلش زمستونیه

دلم نیست بعد تو جایی برم

برم از خودم از تو به کی بگم ؟

میونِ یه مشت زوجِ خوشبخت که

تو رو میشناسن برم چی بگم ؟

من از فکر هرکی به غیر از خودت

پُر از اضطرابم پُر از دلهره

از اینکه کسی توو اتاقم بیاد

از این خونه حالم بهم میخوره

به چی فکر کنم تووی تنهاییام

که سمتِ تو یک شب حواسم نره

چه رختی بپوشم تو روزای سرد

که عطرِ تو تووی لباسم نره

به غیر از تو باید به چی فکر کنم؟

توو چالوس وقتی که بارونیه

بدونِ تو لعنت به این جاده ها

که هر چهار فصلش زمستونیه

 

آهنگ جنون روزبه بمانی

مرا زخاطرِ تو هیچکس جدا نکند

که دشمنم به دلم این جفا روا نکند

برا حالِ کسی چون من از گذشته مگو

که دردِ خاطره را خاطره دوا نکند

به این منِ همه بی دل فقط مگو مجنون

که حقِ مطلبِ ما را جنون ادا نکند

خدا مرا ز یخال تو در امان دارد

به این خدا نشناسد بگو خدا نکند

با اینکه حتی توو زندگیمون

یه روز خوب هم با هم ندیدم

اما هنوزم ، باور نکردم

ما زنده ایم و از هم بریدیم

با اینکه توویِ بود و نبودت

تنها دلیلِ دیوونگیمی

اصرارم اینه هر جا که میرم

بگم هنوزم توو زندگیمی

بگم هنوزم توو زندگیمی

مثلِ یه دیوونه شدم

که خستست از دیوونگیش

ولی نمیذاره جنونش هم بمیره

جنون بمیره

یکی به دادم برسه

به قیمتِ کشتنِ من

امیدِ برگشتنتو ازم بگیره

از من بگیره

داره منو نگفته هام

بدجوری بیمار میکنه

انقدی که سکوتم هم

یه شهرو بیدار میکنه

دلم از دنیا دیگه چیزی نمیخواد

دیگه هیشکی جز تو رو یادم نمیاد

مثلِ یه دیوونه شدم

که خستست از دیوونگیش

ولی نمیذاره جنونش هم بمیره

جنون بمیره

یکی به دادم برسه

به قیمتِ کشتنِ من

امیدِ برگشتنتو ازم بگیره

از من بگیره

 

آهنگ سلام روزبه بمانی

مث تیرِ خلاص میخوامت

بعدِ یک عمر تازه فهمیدم

من چقد بی اساس میخوامت

به هم که میرسیم ، تو رَد شو و برو

تو رَد شو من فقط ، نگاه کنم تو رو

چون از تو راضیم ، به این حضورِ کم

به هم که میرسیم ، خطر نمیکنم

به هم که میرسیم ، خطر نمیکنم

برای اینکه تو نیفتی از سَرم

کسی رو با خودم سفر نمیبرم

منو از این جنون رها نمیکنی

کنارمی به من نگاه نمیکنی

کنارمی به من نگاه نمیکنی

یه عمرِ کارِ من ، همین شده مُدام

تو رد بشی و من ، فقط بگم سلام

یه عمرِ کارِ من ، همین شده مُدام

تو رد بشی و من ، فقط بگم سلام

به هم که میرسیم ، تو رَد شو و برو

تو رَد شو من فقط ، نگاه کنم تو رو

چون از تو راضیم ، به این حضورِ کم

به هم که میرسیم ، خطر نمیکنم

به هم که میرسیم ، خطر نمیکنم

برای اینکه تو نیفتی از سَرم

کسی رو با خودم سفر نمیبرم

منو از این جنون رها نمیکنی

کنارمی به من نگاه نمیکنی

کنارمی به من نگاه نمیکنی

یه عمرِ کارِ من ، همین شده مُدام

تو رد بشی و من ، فقط بگم سلام

یه عمرِ کارِ من ، همین شده مُدام

تو رد بشی و من ، فقط بگم سلام

 

آهنگ بغض سی ساله روزبه بمانی

حسِ تنهاییِ بدی دارم

حسِ یک آدم بدون بغل

حسِ اون آدمی که بی همراه

داره میره توویِ اتاقِ عمل

حسِ تنهایی بدی دارم

حس و حالِ یه مردِ دیوونه

حس و حالِ کسی که توو روزِ

مُردنِ مادرش توو زندونه

نه تو دلگیری از رفتن

نه من اشکم سرازیره

منو جوری شکستی که

دیگه گریم نمیگیره

شدم مثلِ یه ابری که

زمستون هم نمیباره

دیگه این بغضِ سی ساله

شکستن بر نمیداره

یه حسی بینِ ما بوده

که حالا غیرِ یک غم نیست

اگه گِریم نمیگیره

واسه حفظِ غرورم نیست

یه حسی بینِ ما بوده

که این روزا شده یک درد

به جای ما یک سنگ هم بود

دیگه این دردو حس میکرد

تو خیلی قبل از این رفتی

که این اندازه من سردم

کنارت سوگواریمو

برای رفتنت کردم

نه با تو زندگی دارم

نه از فکرِ تو آزادم

چه میموندی چه میرفتی

تو رو از دست میدادم

یه حسی بینِ ما بوده

که حالا غیرِ یک غم نیست

اگه گِریم نمیگیره

واسه حفظِ غرورم نیست

یه حسی بینِ ما بوده

که این روزا شده یک درد

به جای ما یک سنگ هم بود

دیگه این دردو حس میکرد

 

آهنگ خودم خواستم روزبه بمانی

چنان مُردم از بعد دل کندنَت

که روحِ من از خیرِ این تَن گذشت

گلایه ندارم نرو گوش کن

تو باید بدانی چه بر من گذشت

تو باید بدانی چه بر من گذشت

زمانی که دیدم کجا میروی

تقاصَت همین است عزیز دلم

که بنشینی از کُشتنم بشنوی

خودم خواستم با تمامِ وجود

با تویی که نبود ، عاشقانه بمانم

من این عشق را با همین کوهِ غم

روی دوشِ دلم تا ابد میکشانم

خودم خواستم با تمام وجود

با تویی که نبود ، عاشقانه بمانم

من این عشق را با همین کوهِ غم

رویِ دوش دلم تا ابد میکِشانم

چُنان شاخه ی خشکِ روی درخت

میان زمین و هوا مانده ام

برای تو که سال ها رفته ای

چگونه بگویم چرا مانده ام ؟

چگونه بگویم چرا عاشقم

مرا عشق راه فریبی شده

چگونه تو را میپرستم هنوز

عجب روزگارِ غریبی شده

خودم خواستم با تمامِ وجود

با تویی که نبود ، عاشقانه بمانم

من این عشق را با همین کوهِ غم

روی دوش دلم تا ابد میکشانم

خودم خواستم با تمام وجود

خودم خواستم با تمامِ وجود

با تویی که نبود ، عاشقانه بمانم

من این عشق را با همین کوهِ غم

روی دوش دلم تا ابد میکشانم

خودم خواستم با تمام وجود

 

آهنگ خسته شدم روزبه بمانی

بدبختی است که شاعر یک شهر باشی و

عشقت نخواندت و نماند به پایِ تو

راضی شوی به اینکه شنیدی فقط که او

حالش به هم نمیخورد از شعر های تو

هر شب پناه میبرم از تو به مثنوی

اسطوره های کل جهانم عوض شده

من با زبانِ کوچه و بازار من شدم

با من چه کرده ای که زبانم عوض شده

موندم ، زخم خوردم از قلبم

چون نمیشد از عشق برگردم

با غرورم ، یه شهر همدرده

بس که شعرامو زندگی کردم

من یه عُمره تمام دردامو

قِصه کردم برای یک دنیا

شعر گفتم برای این مردم

که تو حرفامو بشنوی تنها

بشنوی تنها

من از این درد ، خسته شدم

از جنگیدن با قلبِ خودم

من با این زخما چه کنم؟

خسته شدم از حالِ خودم

من از این درد خسته شدم

از جنگیدن با حسِ خودم

من با این رویا چه کنم ؟

خسته شدم از دستِ خودم

وقتی چیزی ، نمیگم از حالم

میشه حرفام ، نقطه‌ چین باشه

گاهی وقتا سکوت میتونه

بهترین شعرِ رو زمین باشه

من از این درد خسته شدم

از جنگیدن با قلب خودم

من با این زخما چه کنم ؟

خسته شدم از حالِ خودم

من از این درد خسته شدم

از جنگیدن با حس خودم

من با این رویا چه کنم ؟

خسته شدم از دست خودم