واکنش گلایه آمیز محسن چاوشی به متلک بهروز صفاریان

بهروز صفاریان؛ آهنگساز برجسته موسیقی پاپ که قبل از انتشار آلبوم «ابراهیم» محسن چاوشی، همکاری زیادی با این خواننده داشت، در مصاحبه قبل از انتشار آلبوم اخیر چاوشی صحبت کنایه آمیزی مطرح کرد.

صفاریان که در آلبوم‌ «امیر بی‌گزند» و موسیقی سریال «شهرزاد» با محسن چاوشی به‌عنوان تنظیم‌کننده همکاری کرده بود در این مصاحبه مذکور گفت:

« من از شما سوال می‌کنم. سیستم موجود، از نظر خودش آدمی موجه‌تر از محسن چاوشی دارد؟! کسی که هم در ۲۰:۳۰ جا داشته باشد، هم در موسسه اوج، هم آدم‌های بدنه سیستم دوستش داشته باشند و هم مردم عادی، خب! این یعنی اوج موجه بودن یک خواننده!»

او افزود: «از سوی دیگر چاوشی یک دفعه به سراغ شعری عجیب و غریب مثلا به سبک شاهین نجفی نرفته است و همان فرمی را ادامه داده که قبلا هم انجام می‌داده است و همه این‌ها باعث می‌شود من فکر کنم این یک اتفاق تبلیغاتی بوده مثلا از طرف تهیه‌کننده که فکر کرده است اینطور باشد بهتر است.

وگرنه من فکر نمی‌کنم کسی به آدمی مثل حسین صفا گیر بدهد که کارت ایراد ادبی دارد، محتوایش هم که مشابه‌اش در بازار هست و محسن چاوشی هم آدم غیرموجهی نیست که به او مجوز ندهند. پس اینجا یک حلقه مفقوده هست که ما نمی‌دانیم چیست.»

بهروز صفاریان در مورد آلبوم «ابراهیم» هم گفت: «در آلبوم «ابراهیم» که دیروز موفق شدم بشنومش متوجه شدم با وجود آنکه در یکی، دو قطعه به محسن چاوشی کمک کرده‌ام و اُوِرتور کارها و سکشن سازهای زهی‌ را نوشته‌ام ولی هیچ نامی از من نیست و برایم عجیب بود که محسن از ترابری ترمینال هم تشکر کرده بود اما از من نه! این از محسن چاوشی عجیب بود چون او آدمی است اینطور چیزها را خیلی مدنظر می‌گیرد.»

این صحبت ها باعث دلخوری محسن چاوشی شده است آنقدر که در متنی گلایه آمیز در تلگرامش چنین نوشته است:

«به هر چیزی چنگ زدم !! نبود اون چیزی که باید میبود… درداتو که فریاد میزنی دردی اضافه میکنن به همه ی دردات و محکوم میشی به بیماری!! باید خفه بمیری و با دیوار رفاقت کنی و گریه هات و به توالت و حمام ببری … شب و تحمل میکنی که صبح بخوابی و ظهر بیدار میشی و منتظر میمونی که خبری ناگوار بشنوی.. دوستای نزدیکت میشن دشمنت و دشمنت دوستای دشمنت!! نه راه پس داری و نه راه پیش ، نه جایی برای رفتن نه جایی برای موندن .

حیرون از همه جا روی پشت بوم قدم میزنی و با کولر های آبی درد دل میکنی .به آنتن ها خیره میشی و یاد “بچه ها مواظب باشید” میافتی و پله ها رو سه تا یکی برمیگردی … آه از سنتی ِخفیف و آه از صنعتیِ شریف یا شایدم نا شریف.. کاتالیزورها فقط کاتالیزورن فقط گذشته ت و شخم میزنن . هر چی میگردی و میجوری جز خاطرات بدرد نخور و نخ نما چیزی پیدا نمیکنی … هر روز نا امید با امید بیدار میشی و‌ امیدواری که شاید امروز کسی سلاخی ت نکنه…

با انواع یأس ها کُشتی میگیری و تهش خاک میشی و تهش خاک میشی و اسمی !! که نه به درد خودت میخوره و نه به درد دیگری … نه شهامت خودزنی داری !! نه شهامت زندگی !! وقتی قضاوت میشی نمیدونی بخندی به روزگار خودت و یا گریه کنی به حال قضات …با قضا و قدر خودت و تسکین میدی و مرغ و خروس میکشی که غذا بخوری و به اصطلاح زنده بمونی تا دوباره هی قدم بزنی و هی قدم بزنی و هی سوال بکنی و هی جواب نگیری و هی مُسّکن بزنی و …

بگذریم دوستان .. چشم باز هم خفه خون میگیرم و دیوار میشم که تکیه کنید … تشکر میکنم از همه مخاطبان که زحمت خریدن آلبوم ها همیشه بر روی دوششان بوده و هست .
نابرده رنج “رنج” میسر نمیشود ….»