رشته ورزشی کودو دای دو جوکو چیست ؟

کودو دایدو  جوکو رشته ای است غیرکنترلی که در ایران در حال حاضر تحت نظر فدراسیون کاراته میباشد و فاقد کاتا است.این رشته در واقع ترکیبی از بوکس حرفهای، جودوی پیشرفته و کاراته فول میباشد و هنرجویان این سبک، باآزمونهای فنی ضربات دست و پا و کومیوازا )درگیریهای پیشرفته جوجیتسو(، مبارزات مختلف آزاد و بدنسازی های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته و ارتقاء درجه مییابند.

 

 

آداب و معاشرت در کلاس دای دو کاراته :

اصل اول :
همیشه قبل از ساعت شروع تمرین و قبل از استاد و یا مربی در کلاس تمرین آماده باشید.

 

 

اصل دوم:
هرگز در کلاس،لباس پاره یا کثیف بر تن نداشته باشید و همواره با لباس مرتب و تمیز در دوجو(محل تمرین) حاضر شوید.
به دلیل اینکه دوجوی یک کاراته کار مقدس است و در آن به محضر استاد و هم باشگاهیهای خود میرود و همواره پاکی و پاکیزه بودن حقیقت یک کاراته کار است.باید همواره با لباس تمیز و مرتب در کلاس حاضر شوید.

اصل سوم:
هرگز با استاد با صدای بلند صحبت نکنید و همواره در گفتار با ایشان جانب فروتنی و تواضع را رعایت کنید و با ادای کلمه اوس این تواضع و ادب را نشان دهید
استاد ممکن است در موقعیت های متفاوت با هنرجو به نحوه خاص برخورد و صحبت کند که بسته به موقعیت امکان دارد مهربان ،خشن ،به عنوان رفیق یا هر نوع دیگری باشد ولی هرگز یک هنرجو به خود نباید اجازه دهد که از ادب خارج شده و با تندی و صدای بلند با مربی صحبت کند و هر چه مربی گفت وظیفه هنرجو فقط احترام و گفتن اوس میباشد.

اصل چهارم:
در هنگام تدریس استاد و یا مربی به کلمه های گفته شده توجه نموده و با کلمه اوس ارتباط خود را با او بر قرار نمائید.بعد از پایان جمله گفته شده استاد و مربی بایستی اوس بگوئید.

 

اصل پنجم :
قبل از سوال از استاد یا مربی،حتما با کلمه اوس و ادای احترام کسب اجازه کرده و سپس از او پرسش خود را مطرح نمائید.البته باید بدانید پرسش فقط در قبل و پایان تمرین می تواند باشد.

اصل ششم:
به افراد ارشدتر از خود (کمربند و دان بالاتر) احترام بگذارید.
از مهمترین اصول آداب معاشرت در کاراته است.اگر میخواهید رده های پایین به شما احترام ویژه یا حتی احترام معمول را بگذارند،تنها راهش همین اصل ششم است.یعنی احترامی که شما نسبت به رده های بالاتر از خود میگذارید.در کلاس به رفیق،خواهر،مادر و اقوام خود بعنوان یک ارشد نگاه کنید و آداب کاراته را رعایت کنید.
با این برخورد شما خود را از برخورد نامناسب رده های پایین تر مصون میکنید و هیچ فردی در هیچ جایگاه و رابطه ی که با شما دارد نمیتواند جایگاه شما را بعنوان یک ارشد زیر سوال ببرد.

اصل هفتم:
هنگام وارد شدن به کلاس کلمه اوس را همراه با احترام (ری) اداء نمائید. هنگام خارج شدن از کلاس نیز این مراسم بایستی اجراء گردد.
گفتن کلمه اوس نشان ادای احترام است.
وقتی ما برای ورود و خروج به کلاس اوس میگوئیم بدین معناست که به محل تمرین خود احترام می گذاریم
و در فرهنگ هر کشور احترام به مکان فقط برای اماکن مقدس است . بنابرین کلاس یک مکان مقدس است.

 

معانی رنگهای کمربند در دایدو جوکو کاراته:

تمام کمربندهای کاراته معانی خاصی دارند و به ترتیب زیر میباشد:

۱_سفید

۲_آبی: ورزشکار احساس میکند که در آسمان است و احساس غرور خاصی دارد.

۳_زرد: شروع تابش آفتاب کاراته به روح و جسم کاراته کا.

۴_سبز: آغاز رویش و جوانه زدن.

۵_قهوه ای: در این مرحله هنرجو سر به زیرتر و خاکی تر از قبل شده است.

۶_مشکی: اغاز تاریکی و اینکه هنرجو متوجه می شود چیز زیادی از کاراته نمی داند و در ابتدای راه است.

داوری در مسابقات دای‌دو چگونه است ؟

اولین خطایی که امکان دارد هر یک از مبارزین انجام دهند، خطای دیرآمدن به تاتمی بعد از خواندن اسم آنها جهت شرکت در مسابقه می‌باشد. اگر هر یک از مبارزین بعد از خواندن اسمشاان جهت شرکت در مسابقه به مدت ۳۰ ثانیه در تاتمی حاضر نشوند داوران خطا خواهند گرفت.

۱- اگر این مدت به ۴۵ ثانیه افزایش پیدا نماید، منجر به دریافت اخطار شیدوی خواهد شد.

۲- اگر این مدت به ۱ دقیقه افزایش پیدا نماید، منجر به دریافت اخطار چوئی خواهد شد و همانطور که قبلا گفته شده، حریف مقابل یک امتیاز کوکا=۱ را دریافت خواهد نمود.

۳- اگر این مدت به ۱ دقیقه و ۱۵ ثانیه افزایش پیدا نماید، منجر به دریافت اخطار جن‌تن خواهد شد و همانطور که قبلا گفته شده، حریف مقابل یک امتیاز یوکو=۳ را دریافت خواهد نمود.

۴- اگر این مدت به ۱ دقیقه و ۳۰ ثانیه افزایش پیدا نماید، منجر به دریافت اخطار شیکاک خواهد شد و همانطور که قبلا گفته شده، دادن این اخطار از اختیارات سرداور می‌باشد و حریف مقابل یک امتیاز وازاری=۵ را دریافت خواهد نمود و اخطار گیرنده، بازنده اعلان خواهد شد.

یکی دیگر از خطاهایی که در طول مسابقه احتمال وقوع است هست، خطای توهین، تحقیر و…. بازیکن و یا کوچ وی به بازیکن روبرویی است که در صورت شنیده شدن، اگر به گوش اکثر داوران نرسد، داور وسط با فوکوشین شوکو(جمع آوری داوران کنار) این مطلب را به استحضار آنها رسانده و در صورت تایید اکثریت، به بازیکن، خطای شیدویی داده میشود.
اگر بی‌احترامی از سوی بازیکن و یا کوچ وی، به تیم داوری هم صورت پذیرد به بازیکن اخطار داده خواهد شد.

 

یکی دیگر از خطاهایی که در طول مسابقه احتمال وقوع آن است،
ضربه از روبرو به ران و یا زانوی پای حریف(کانستسوگری)،
ضربه مستقیم به بیضه حریف (کین‌گری)،
ضربه مستقیم و عمود به قسمت بالای سر حریف (کاکوتو گری) می‌باشد که درجه اخطار این جنس از خطاها بدلیل وارد شدن اسیب به حریف، با توجه به میزان شدت آسیب وارده، متغیر می‌باشد.
کلمه اوس در کلاس دای دو جوکوبه چه معناست ؟

اوس کلمه ای است که در یک تورنمنت دای دو زیاد شنیده می شود .زمانیکه وارد دوجو می شوید یا از آن خارج می شوید ، تعظیم کرده ( ری ) و اوس می گویند .
زمانیکه یک دای دو کاراته کای رقیب را می بیند به جای سلام اوس می گوید .

 

زمانیکه به استاد یا سئوالی در کلاس پاسخ می دهید به جای بله یا فهمیدم اوس می گویند .به هنگام انجام کی هون ( تکنیک ) در کلاس معمولاً هر تکنیک با یک اوس بلند همراه است .

به هنگام تمرین جیوکومیته ( مبارزه آزاد ) در کلاس و زمانیکه حریفتان یک تکنیک خوب و سخت را انجام می دهد ، شما برای تشویق مهارت او اوس می گوئید .
مبارزین برای احترام در یک مسابقه ( تورنمنت ) به حضار ، داور و یکدیگر قبل و بعد از پایان مبارزه تعظیم کرده و اوس می گویند .

 

از اوس در موقعیت های زیادی استفاده می شود و بنظر می رسد معانی زیادی داشته باشد .اما اوس واقعاً به چه معناست ؟اوس مخفف این کلمات است :
۱ ـ اوشی به معنای فشارoshi
۲ ـ شینوبو به معنای تحمل کردن Shinobu اوس به معنای صبر و اراده و استقامت است ، هر بار که اوس می گوئیم همین را برای خودمان یادآوری می کنیم که در آموزش دای دو کاراته بسیار لازم است .

 

در فراگیری دای دو کاراته شما خودتان را تحت فشار می گذارید تا اینکه فکر کنید به نهایتتان رسیده اید .اول بدنتان متوقف می شود ، اما فکرتان همچنان شما را در فشار می گذارد .سپس فکرتان می خواهد متوقف شود اما روحتان شما را به ادامه کار وادار میکندشما درد و خستگی را تحمل می کنید ، شما استقامت می کنید ، این اوس است .

 

دای دو کاراته یک شبه یاد گرفته نمی شود بلکه سال ها طول می کشد تا اصول آن بدرستی آموخته شود .تکنیک های اولیه ( پایه ) هزاران بار اجراء می شوند تا اینکه با رفلکس یا غریزه و بدون فکر هوشیار انجام شوند .ناکامی و عجز در اثر تکرار یک چیز مشابه بویژه زمانیکه پیشرفت به نظر اندک می آید ،ایجاد می شود .
برای غلبه بر این حالت و ادامه آن نیز به صبر و استقامت و اراده قوی است.
این « اوس » است .

 

« اوس » ایمان و یقین کامل و غیرقابل تزلزل مورد نیاز برای صعود از صخره بلند و پرشیب دای دو کاراته استضرب المثلی در ژاپن وجود دارد :
ایشی نو یو نی سانن ( Ishi No Ue Ni Sannen ) به معنای سه سال روی یک صخره .این ضرب المثل نماد نیازمندی به استقامت همیشگی است .این یکی از مهمترین فلسفه ها در دای دو کاراته است .

 

دای دو کاراته هنری است که بر اساس اهداف فوری و طولانی مدت تمرین کننده بسیاری از چیزها را دربر دارد .در نهایت شخص می آموزد که در ترکیب لگدها و مشت ها و جودو ها روح ویژهت ای در قلب شرکت کنندگان است ..

 

این به آنها می آموزد که با نیازهای زندگی روزانه با صبر و تحمل و معقولانه برخورد می کنند .یک « دای دو کار » در مقابل ناملایمت ها و سختی ها به راحتی شکسته نمی شود و می داند که برای کسی که می خواهد به استعدادهای حقیقی اش نزدیک شود ، یک روحیه مقاوم و پر استقامت همیشه زنده مورد نیاز است .
این پایداری شخصیت در اثر تمرین سخت توسعه یافته و « اسونو می شین » ( روح اوس ) نامیده می شود .

 

کلمه اوس از « اوش شینو بو » گرفته شده که به معنای استقامت در هنگام فشار است .این کلمه دلالت بر تمایل به تحت فشار قراردادن خود تا حد انتهای تحمل دارد تا بدین ترتیب بتوان هر نوع فشاری را تحمل کرد .کلمه اوس به تنهایی و درستی نهایت آنچه هنر کاراته در آن نهفته است را داراست ( بویژه دای دو ) .
کسی که واقعاً قادر به بروز و تجلی روحیه اوس در هر کلمه فکر و عمل است عاقل و شجاع خوانده می شود .

 

تمرین باید در درجه اول به روح اوس نزدیک شود .زندگی روزانه فرد و مسئولیت هایی که برعهده دارد کاملاً زنده خواهند بود ، اگر مخاطب روح اوس قرار گیرند .
حتی برای یک مبتدی هم که به کمبود آموزش خود آگاه است و ضرورتاً نمی خواهد با نیاز به تمرین روبرو شود نیز ، صرفاً کافی است بداند که از طریق استقامت و تمایل به ادامه دستاوردهای عظیم فیزیکی ، روحی فکری و حسی بدست آمد .
تمام آنچه مورد نیاز است ، همان اراده آهنین است .